Tweede druk The starling's song in Engeland (06-09-2023)

Terwijl ik de selectie van de prenten voor Dit gaat nooit voorbij deze week afrondde en zojuist de teksten naar de uitgeverij stuurde, kreeg ik het mooie bericht dat uitgeverij Pushkin in Engeland de tweede druk in gang heeft gezet. Wat een feestje. 

Ondertussen is het warm in Limburg. Ik pootte dit weekend een van de walnootboompjes die zichzelf had uitgezaaid in onze tuin in een grote zinken pot. Ik wil geen tuin vol walnootbomen maar wegdoen vond ik zonde, zo kan hij gezellig op ons nieuwe terras staan, een plaatje. Door de hitte krullen al zijn bladeren al langzaam op, ach ja, volgend voorjaar zullen we er extra van gaan genieten. Ik hou van het septemberse strijklicht in de avond, als we ons vaste rondje lopen tussen de velden en de mais groen en weldoorvoed ruist in de wind. Een jonge boer op een tractor, nog een keer het gemaaide gras aan het keren, lui achterover geleund, hij steekt zijn hand op, we zwaaien terug. De buizerd op de paal, daar zit hij iedere avond, hij kijkt naar ons, heel dichtbij, we stellen ons voor dat hij ons herkent en weet: dat zijn goeie mensen.

Dit is mijn tijd van het jaar. Het langzaam in mezelf keren, buiten wordt het weer van mij, ik hou van lopen in de regen, liefst kom ik zo weinig mogelijk mensen tegen. Maar ook: de oogst. Het land dat geeft waar het een zomer aan heeft gewerkt, net als ik eigenlijk. Met het voltooien van Dit gaat nooit voorbij scharrel ik de collectie van wat ik de afgelopen maanden gemaakt heb bijeen, letters, woorden, zinnen, beelden. Een bundel vol nieuwe verhalen, uit de grond van mijn hart.