Vorig jaar bezocht Antonia Coenen me in mijn atelier. Samen met Philipp Juranek maakt ze de succesvolle podcast Gut zu vögeln en nu werkten ze aan een boek over spreeuwen, ze hadden Das Lied des Stars gelezen, of ze me mochten interviewen. Dat mocht natuurlijk. Het werd een ontzettend bijzondere dag, soms komen er mensen op je pad die meteen aansluiten, er zijn weinig woorden om dat te omschrijven maar je voelt het meteen. Ik nam Antonia mee naar Blankwater, de blauwe kiekendief zat al op ons te wachten. Het boek Unter Staren is vorige week verschenen, het interview is ontroerend geschreven, warm en persoonlijk. Naast mijn verhaal staan er talloze spreeuw-gerelateerde verhalen in, het is een prachtig boek geworden. 

Ik krijg veel mailtjes waar mijn werk de komende tijd in het echt te zien en te koop is. Even een overzichtje:

* Gallery Untitled
Koningsveldestraat 14, Rotterdam, vrij t/m zo
PERMANENTE EXPOSITIE

* KunstRAI
Europaplein 24, Amsterdam
1 t/m 4 mei 2025

* Atelierbezoek
Alleen op afspraak: octaviewolters@gmail.com
Roermond

Nieuwe exposities en kunstbeurzen kondig ik altijd aan via mijn sociale mediakanalen:

--> instagram.com/octaviewolters
--> facebook.com/octavie.wolters

Vanaf vandaag kunnen ook de Britten lezen over mijn dagelijkse wandelingen in de prak. Ze noemen het daar een memoir, ik vind dat fantastisch. Hurray!

Ik vond voor drie euro een vies kastje op een rommelmarkt. Aanvankelijk twijfelde ik wat ik ermee zou doen, de seventieskleuren spraken me wel aan. Maar het was beschadigd en ik kreeg het niet schoon dus er moest een ander plan komen. Dat kwam. Ik schilderde hem helemaal wit en gaf hem zwarte pentekenlijnen uit de losse pols. Nu heb ik een 3D-stripgetekend kastje voor mijn drukplaten. Nondeju wat leuk.

Galeriehouder Lenny en ik bekijken de proefinlijsting voor de nieuwe lino’s uit mijn boek dat in het najaar verschijnt. Het voelt wel gek, ik ben ontzettend druk met mijn nieuwe boek, ik ga ‘s avonds mee naar bed en sta er in de ochtend mee op, maar hier op de socials kan ik er nog weinig over delen. Alsof ik een dubbelleven leid:) Na de werkzaamheden in de galerie gingen W en ik nog even naar de Kralingse plas om Wiesje uit te laten. Die sprong daar zonder nadenken in de plomp en kwam er niet meer uit want de boord was te hoog voor haar korte pootjes. Het is ook allemaal wat voor zo’n provinciaal hondje, die grote stad.