2. Het lied van de spreeuw, achtergronden en beweegredenen (21-01-2022)

Ik was benaderd om een prentenboek te maken door Emile, de uitgever van Ploegsma en dus was hij ook gedurende vrijwel het hele proces mijn vaste aanspreekpunt en sparringpartner. De samenwerking verliep heel organisch, heel prettig, maar natuurlijk waren er ook momenten dat we even niet op één lijn zaten. Zo had ik deze prent aanvankelijk gemaakt als omslag, dat leek me echt een wauw-effect geven, zoveel drukte, zoveel vogels bij elkaar. Het had me weken en veel hoofdbrekens gekost om hem te maken. Emile was niet enthousiast. Hij stond aan mijn werktafel en sprak de legendarische woorden: ‘aha’ toen ik de afgedrukte plaat uit de map haalde. Misschien voelde ik zelf op dit moment ook al wel dat het geen goede omslagprent was, misschien had ik zelf ook al wel twijfels gehad tijdens het maken, ik weet het niet meer zo goed, maar ik was niet in mijn wiek geschoten of teleurgesteld. Net daarvoor had ik mijn contract naar de uitgeverij gestuurd in een grote bruinkartonnen envelop waarop ik een spreeuw had gedrukt, die gebruikte ik in die tijd om mijn oningelijste werken te verzenden. In diezelfde week opperde Emile dat we daar misschien iets mee konden doen voor het omslag. Dat was het beste idee ooit. De oorspronkelijke omslagprent werd het schutblad, de oplettende lezer heeft gezien dat het eerste schutblad gespiegeld is aan het laatste, ik houd van dit soort details. Ik ben ontzettend blij met het huidige omslag, soms ligt iets in zijn eenvoud zo voor de hand dat je er in eerste instantie overheen kijkt. Wat is het dan fijn om goede mensen naast je te hebben die met je meedenken.