Het lied van de spreeuw (uitgeverij Ploegsma) ligt vanaf begin oktober in alle boekhandels in Nederland en België, en is via de online winkels te koop. Mocht je het graag gesigneerd willen bestellen dan kan dat bij mij persoonlijk.

Reserveren kan via mijn webshop. Zodra het binnen is stuur ik het naar je op. 

De spreeuw vliegt over het land en wil zingen over al het moois dat hij ziet. Hij vraagt de vogels die hij kent om raad: wat moet ik in ieder geval niet vergeten te vertellen?

Een boek over het vinden van schoonheid in het alledaagse. Als je maar goed kijkt...

'Het is geweldig knap hoe het Octavie lukt, met haar fijngevoelige verhaal over het leven, mij zo te raken met een linosnedetechniek die zo robuust is! Elke spread is een kunstwerk op zich.'
-Illustrator en schrijver Mark Janssen

Ik had een vreemde week. Verdriet, narigheid en fijne dingen wisselden elkaar in hoog tempo af. Het ene moment zat ik een rouwgedichtje uit te zoeken voor een veel te jong iemand, het andere moment stond de spoedkoerier op de stoep met een eerste, nog ongebonden versie van mijn prentenboek. In mijn mailbox buitelden de nieuwe opdrachtgevers over elkaar heen met mooie aanbiedingen maar miste ik dat ene mailtje waar ik, misschien tegen beter weten in, op had gehoopt en dat stak zo’n paar dagen onderhuids, als een splinter die je niet ziet maar wel bij iedere stap voelt.
Ik sneed deze prent, een lino maken helpt, weghalen wat te veel is tot er niks overblijft dan een paar lijnen die een meeuw blijken te zijn die hoopvol in de verte kijkt.

Mijn prentenboek heeft een beetje vertraging. Dat komt doordat er een wereldwijd papiertekort is en dat komt weer doordat iedereen tijdens de coronacrisis alles online ging bestellen, daarvoor waren dozen nodig en dus karton. Alle papierpulp die nodig was voor mijn boek zit nu, kortom, in lelijke Zalandodozen. Het is natuurlijk erg jammer maar ik voel me hierdoor wel onderdeel van een grote mondiale keten, een schakel in een wereldwijde sequentie, sterker nog: ik heb me nog nooit zo verbonden gevoeld met de actualiteit dus mij hoor je niet klagen.
Overigens heb ik überhaupt geen reden tot klagen. Zo was ik vorige week in de universiteitsbibliotheek van Leiden, daar kreeg ik een persoonlijke rondleiding van de conservator van het prentenkabinet. De drie linosneden die hij heeft aangekocht waren helaas nog niet te zien in de collectie maar dat kwam doordat ze bij de restarateur liggen. Die lijmt ze op mooie onderplaten waardoor ze goed bewaard blijven voor de eeuwigheid. Ik vond het lang een wonderlijke gedachte dat mijn werk de eeuwigheid gaat doorbrengen naast dat van Rembrandt en consorten, maar hier in het kabinet bekroop me een vreemd relativerend gevoel. De nabijheid van het werk van de oude meesters in de context van dit eeuwenoude archief maakte het in mijn hoofd minder, nu ja, goddelijk. Je kunt enorm hoogdravend doen over de kunsten, en dat zijn ze natuurlijk ook, maar als kunstenaar ben je ook gewoon heel vaak bezig met banale zaken, het uitrekenen hoe groot je vel papier moet zijn, de boel op maat snijden, bedenken hoe je iets gaat aanpakken. Plotseling drong tot me door dat we vakbroeders waren, de oude meesters moeten met dezelfde praktische kwesties hebben geworsteld als ik, zittend op een doordeweekse dag aan mijn werktafel.
Na afloop van het bezoek aan de conservator dronk ik wat in het Hortuscafé met Marika. Ze geeft les aan de Leidse universiteit en we bespraken de introductie die net begonnen was, op de heenweg had ik overal groepjes eerstejaars gezien. Ik moest denken aan mijn eigen introductie, lang geleden alweer, een jonge studente Nederlands. Ik herinner me dat ik geen idee had hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien en dat me dat een heerlijk gevoel van vrijheid gaf. En ik constateer, nu ik dit schrijf, dat ik datzelfde gevoel op dit moment in mijn leven ook heb.

WEER OP VOORRAAD

De afgelopen weken werkte ik aan dit landschap in vier kleurendruk op A1 (84,1x59,4). Voor het eerst in hele lange tijd gebruikte ik weer de ouderwetse linoleum, simpelweg omdat de softlinoplaten waar ik normaalgesproken mee werk niet te krijgen zijn in een dergelijk formaat. Het was weer even wennen maar uiteindelijk paste het wat grove, wat stugge materiaal heel goed bij het effect dat ik wilde bereiken. De inspiratie vormde het landschap rondom de Raaijerweg, de felblauwe lucht en het afstekende, glanzende geel van het graan in de maand augustus. Het was een reusachtige klus, zo'n groot werk maakte ik nog niet eerder en ook het afdrukken is wennen op dit formaat (hij past niet door de pers dus alles moet handmatig) maar ik ben heel blij met het resultaat.

Ik maakte De Lezeres een paar maanden geleden in linosnede en had toen nog geen idee dat ik haar uiteindelijk op een muur zou gaan schilderen. Ze blijkt er uitstekend tot haar recht te komen. Haar rust en sereniteit zijn prachtig overgebracht mede door het beste schilderteam dat ik me kon wensen, heel veel dank voor Nina van der Werf en Elisa Verkoelen. De muurschildering is te zien bij Boekhuis de kleine Tovenaar, Hoekstraat 1 in Roermond.

Het radio-interview met L1 over de schildering is hier terug te luisteren.