DE WEBSHOP IS WEER OPEN

Nieuw werk: SLAAP

Omdat dit een groot werk is dat veel tijd en ruimte inneemt om te maken, hanteer ik een intekenlijst. Je kunt tot 1 oktober intekenen door een bestelling te plaatsen. Vanaf 1 oktober ga ik alle bestellingen afdrukken en inlijsten. 

BESTELLEN KAN VIA DEZE LINK.

Meer informatie onder deze foto:

Alles op een rijtje:

LET OP: VOOR DIT WERK GELDT EEN INTEKENLIJST. U KUNT TOT 1 OKTOBER 2024 INTEKENEN door een bestelling te plaatsen. DE LEVERING VAN HET WERK VINDT PLAATS VANAF 16 DECEMBER. DE WERKEN KUNNEN WORDEN OPGEHAALD IN MIJN ATELIER IN ROERMOND. Voor bezichtigingen en vragen: octaviewolters@gmail.com

Linosnede afdruk, enkele druk / Linocut print, 1-block
Houtpaneel / wood panel
Meegeschilderde zijkanten paneel, wit / sides panel painted, white
Vernislaag / varnish

Maten / measurements:

Afmeting paneel: 60x80 / panel
Afmeting inclusief lijst: 61x81 / frame

Diepte: 3,5 cm

Gelimiteerd / Limited:

Gelimiteerd, 15 exemplaren. Dit werk heeft een certificaat van echtheid.
Limited, 15 editions. This work comes with a certificate of authenticity.

Inlijsting / Frame:

Deze lino is ingelijst in een baklijst.

Blank - Naturel - Onbewerkt Ayous Hout
Fijne houtnerf Structuur

0,5 cm tussen paneel en lijst

Aankoop /Purchase:

Dit werk verstuur ik bij voorkeur niet met de post. Ophalen kan in mijn atelier in Roermond.

Voor bezichtigingen kunt u een afspraak maken: octaviewolters@gmail.com

If you want to see this work you can make an appointment to visit my studio: octaviewolters@gmail.com

Ik ben Blankwater, het natuurgebied waar ik elke dag loop, aan het afdrukken. Ik verzamel alles wat ik er kan vinden, alle planten die het gebied maken tot wat het is, de stenen van het pad, eikels, de gewassen die er op de akkers groeien, stukken schors. Dat neem ik mee naar huis en rol het in met inkt, dan druk ik het af op zwaar papier. Ook nam ik mijn roller mee en drukte ter plekke weipalen af, het asfalt van de weg, een boomstronk. Ik sta versteld van hoe indrukwekkend ik de collectie inmiddels vind, ook al ben ik nog lang niet klaar. Het duizendblad, boerenwormkruid, de zuring, leeuwenbek, weegbree, de eikentak, kastanje, het uitgebloeide Sint Janskruid, de grassoorten, hoe schitterend het maisblad eruit kwam en het blad van de bieten. Het voelt alsof elk plantje, elk steentje, elk blad zichzelf aan me prijsgeeft als ik het afdruk. Alsof ik de kern raak van het gebied.

Gisteren werd in Triëst, Italië, mijn boek onderscheiden met de oorkonde van de IBBY-honour list 2024. Een prestigieuze internationale prijs voor de mooiste boeken ter wereld. Ik kon er niet bij zijn, vorige week ben ik door mijn rug gegaan en ik lag de hele week plat op de bank te kermen waardoor ik helaas mijn uitnodiging moest cancelen. Het diploma komt nu met de post, dus dat komt goed. Toin Duijx was er wel en nam de honneurs waar, en maakte deze foto, waarvoor heel veel dank❤️

Er is rommelmarkt in de wijk. Iedereen heeft zijn troep uit de schuur gesleept en uitgestald op de oprit. Het is een soort heel groot buurtfeest, de zon schijnt, iedereen staat vlaai te eten, laat dat maar aan Limburgers over.
Een flink eind verderop in de straat staat een hele degelijke ouderwetse workmate op de stoep, zo maken ze ze niet meer hoor. Mijn oude workmate is kapot, ik kan al weken niet meer fatsoenlijk zagen, dus dit komt echt ontzettend prima uit.
‘Hoeveel wil je ervoor hebben?’ vraag ik de vriendelijke buurtman.
De buurtman kijkt van W naar mij en weer terug.
‘Voor wie is hij, voor je man of voor jou?’ vraagt hij. Nauwelijks verholen ontreddering. Die moderne tijden ook.
‘Maakt dat uit voor de prijs?’ grijns ik.
Daar geeft hij maar geen antwoord op.
Voor vier euro mag ik hem meenemen.
Ik weet niet zeker of ik dit te danken heb aan mijn vrouw-zijn maar ik ben er toch erg content mee.

‘Nu doen we voorlopig even rustig aan,’ zeg ik, ‘even geen geklus meer.’
W knikt instemmend.
Het is zondagochtend, we lopen een stuk met de hond, het is fris na het onweer van vannacht.
Gisteren hebben we de eetkamer afgeschilderd, die is nu eindelijk klaar. We kraken van de spierpijn. Máár! Het is helemaal precies geworden zoals we wilden, alle muren hebben een hele zachte roze tint gekregen zodat het lijkt of er continu de zon schijnt. We vinden het prachtig, al krijgen we wel regelmatig commentaar of W dat wel trekt. Gelukkig is mijn echtgenoot een flinke kerel, die wordt niet bang van een beetje roze.
Op het terras van de plantage drinken we een kopje thee.
‘Als we gaan beginnen aan het dressoir in de voorkamer moeten we wel even kijken of we dat uit één plank kunnen zagen,’ zegt W.
‘Misschien moeten we een schuine hoek maken en twee delen op elkaar laten aansluiten,’ antwoord ik.
We zwijgen even. Voorlopig geen geklus. We moeten ook gewoon relaxen. Wat tijd voor onszelf nemen. Gewoon eens een weekend niksen. Dat is goed voor een mens.
We fluiten de hond en vertrekken.
Eenmaal thuis lopen we in een rechte lijn naar de voorkamer. W pakt de rolmaat en meet de lengte van de muren.
‘Kan makkelijk uit één plaat,’ zeg ik. ‘En dan zagen we het helemaal in een ronding.’
Ik wijs met mijn arm hoe ik het voor me zie.
W schrijft de maten op een papiertje en krabbelt er een schetsje bij. 
‘Even naar de bouwmarkt rijden? 
‘Oké.’