Voorafgaand aan de radio-opname mailde de producer me dat ik een verzoekplaatje mocht indienen, dat zou dan gedraaid worden na mijn interview.
'Oeh, welk nummer van ABBA zal ik eens aanvragen?' vroeg ik handenwrijvend aan W.
Daar moest hij nogal hard om lachen.
Het werd een prachtig gesprek, live in de L1 studio in Maastricht. Wouter Nelissen deed het interview en dat resulteerde in een warme en gevoelige gedachtewisseling over de achtergronden van het boek, hoe ik in dit boek helemaal mezelf heb kunnen zijn en in alle vrijheid mijn eigen keuzes heb durven maken.
Het verzoekplaatje (toch maar geen ABBA) moest uiteindelijk ingekort worden omdat ik zoveel te vertellen had. Via de link kun je alles terugluisteren, vooral dat liedje dus, want daar zijn jullie nu allemaal nieuwsgierig naar.

https://l1.nl/l1-cultuurcafe-16-oktober-2021-167125/
(Even het tweede blauwe balkje aanklikken)

Gisteren was de boekpresentatie van Het lied van de spreeuw. Het was een geweldige dag met veel mooie hoogtepunten, de speeches van Nicole van Boekhuis De kleine tovenaar, van Emile, mijn uitgever bij Ploegsma, van Ferdinand Pleyte, wethouder Cultuur van de stad waar ik woon. Er waren goede gesprekken met mensen die me ontzettend dierbaar zijn, met lieve mensen die van heel ver waren gekomen, de boeken vlogen zo hard de deur uit dat zelfs mijn auteursexemplaren allemaal verkocht zijn. Ik vond mijn uitgever aan de afwas met mijn dochters, mijn kleuterschoolvriendin in diep gesprek met mijn eerste redacteur, nieuwe vrienden die mixten met oude.
Maar het mooist van de dag was de komst van Jop, mijn neefje. Het lied van de spreeuw is opgedragen aan hem. Hij werd geboren op de dag dat ik de linosnede van de uil in het donker maakte, vier dagen nadat zijn moeder, mijn lieve schoonzusje, te horen had gekregen dat ze een zeer ernstige vorm van leukemie had.
Zoals ik in mijn speech al zei: een boek is meer dan de woorden en zinnen, dan de beelden die je ziet. Een boek is de neerslag van wat een schrijver meemaakte en vormde op het moment dat hij aan het boek werkte. In Het lied van de spreeuw liggen donker en licht naast elkaar, het is doordrenkt met het afgelopen anderhalf jaar waarin zorgen en verdriet een groot deel van mijn leven beheersten. Maar waarin ik ook zag dat schoonheid desondanks overal is, dat het wit en het zwart samen het beeld creëren. De komst van dit kleine nieuwe neefje, geboren met dood en ziekte zo dichtbij, was het grootste geluk.

De boekpresentatie werd gisteren live gestreamd via Boekhandel Dominicanen. Het was een groot succes, je kunt de registratie van de uitzending terug vinden op de Facebookpagina van Boekhandel Dominicanen.

Het lied van de spreeuw is in elke boekhandel te koop maar mocht je een gesigneerd exemplaar willen dan kun je dat via mijn webshop bestellen. Ik verstuur alle boeken in een handgedrukt doosje.

Vanaf vrijdag 1 oktober ligt Het lied van de spreeuw in de boekhandel in Nederland en België. Ik ben ontzettend blij en trots, het klinkt misschien gek om dit over een prentenboek te zeggen, maar dit boek is van alles dat ik maakte misschien wel het meest autobiografisch. Het ligt me heel nauw aan het hart. 

Je kunt Het lied van de spreeuw in elke boekwinkel kopen maar mocht je heel graag een gesigneerd exemplaar willen dan kun je hem bestellen via mijn webshop. Ik verstuur alle boeken in een handgedrukt doosje. VERZENDING ALLEEN BINNEN NEDERLAND. 

Ik weet niet zo goed hoe het gekomen is maar sinds ik me kan herinneren doe ik een spelletje in mijn hoofd waarbij ik eerste letters van samenstellingen verwissel. Als ik een samenstelling (of een woordcombinatie) tegenkom dan probeer ik altijd even uit of er een nieuw woord ontstaat, zo is er het pokkenbootje (bokkenpootje) en het schattenwijfje (wattenschijfje) en noem ik mezelf bij vlagen Woctavie Olters, omdat ik dat nu eenmaal grappig vind (vappig grind). Nu doe ik dat al een jaar of dertig, schat ik, en echt een doorbraak heeft het nog niet opgeleverd.  De beste zijn al bekend en eroverheen ben ik nog nooit gekomen (spillenbeen, bankstel). Het moment dat deze hobby me wat dwars zat was toen de kinderen op vakantie vriendinnetjes ontmoetten die Fien en Puck heetten, ik mijn hoofd waren dat dus, tja. Krijg dat er maar eens uit. Soms denk ik bij mezelf: Woctavie Olters, nu heb je anderhalve universitaire studie gedaan en dit is de bezigheid waaraan je je analytisch vermogen verkwanselt.
Hoe dan ook, vorige week vertelde ik dat je mijn prentenboek gesigneerd kunt voorbestellen via mijn webshop en dat leverde tot mijn verbazing al een enorme hoeveelheid reserveringen op. Ik vond het zo mooi dat zoveel mensen mijn boek ongezien al wilden kopen dat ik bedacht dat ik het dan als blijk van waardering heel mooi zou gaan verpakken. Dus vandaag druk ik honderdvijftig dozen vol met spreeuwen.
Vorige week las ik in een krantenartikel een betoog van een oud politicus die vond dat als je gestudeerd had je dan iets voor de maatschappij moest terugdoen. Ik moest daar even over nadenken, met mijn hoofd dat het altijd druk heeft met woordverhaspelingen en spreeuwen op verpakkingsmateriaal, doe ik eigenlijk wel zoveel voor de maatschappij? Ik kwam tot de conclusie dat ik vind dat iedereen vooral moet doen waar hij gelukkig van wordt. En dat de maatschappij daar uiteindelijk het meeste heil van ondervindt. (Eil van hondervindt.)