Mijn werken zijn permanent te bezichtigen en te koop bij Gallery Untitled in Rotterdam. Ik krijg vaak mailtjes of mijn werk nog ergens te zien is nu maar je kunt dus altijd terecht in Rotterdam. De solo-expositie is voorbij maar in de tweede zaal hangt een vaste collectie van mijn lino’s en vrijwel alles is op voorraad. Ook de grote spreeuwenzwerm hangt er altijd en mijn boeken zijn altijd te koop. Geopend op vrijdag tot en met zondag. Het is altijd erg fijn en gezellig in de galerie, ik kan je een bezoekje van harte aanraden, naast mijn werk vind je er onder andere Floris Hovers, Driessens VandenBaar, Sander Buyk en heel veel andere kunstenaars. De galerie is gevestigd in een oude school en het is een speelse, levendige plek. Er staan altijd lieve mensen klaar voor een praatje. En als je geluk hebt ontmoet je Ola, de galeriehond.

Foto door Lenny Oosterwijk

www.galleryuntitled.nl
Koningsveldestraat 14 Rotterdam. Open van vrijdag t/m zondag.

Aan het experimenteren. Lekker al mijn inkt erdoorheen aan het jassen. En aan het zweten, want dit is een hoop viezigheid dus ik draag naast mijn schort ook nog mijn knoeibloes over mijn goeie goed. En dan staat mijn elektrische radiatortje ook nog aan om alle onderlagen zo snel mogelijk te kunnen drogen zodat ik door kan werken. En dan die afwas tussendoor, pff. 
Op dit soort experimenteerdagen werk ik onafgebroken door, dagen achtereen, eigenlijk wil ik dan niet slapen. Ik brom tegen iedereen om me heen, het enige dat ik wil is in mijn atelier zijn en doorgaan. Het is heerlijk en uitputtend tegelijk. Er is geen enkel doel behalve het maken en het kijken hoe het uitpakt. Of nee, dat zeg ik verkeerd: het doel is schoonheid. Of nee, dat zeg ik verkeerd: het doel is iets maken dat ik aangenaam vind in mijn hoofd. Of het mooi is voor anderen doet niet ter zake. Als mijn ogen het maar als schoonheid ervaren.
Zo.
En nu wil ik slapen.

Ik maakte een paar weken geleden mijn zelfportret in linosnede en dat riep iets in me wakker. Omdat ik op dit moment (maar eigenlijk altijd wel) veel nadenk over waarom ik ben zoals ik ben dwaalden mijn gedachten tijdens het maken van het zelfportret af naar mijn familie. Wie me allemaal is voorgegaan en welke invloed zij, mijn voorouders, op mijn leven hebben gehad. Veel mensen uit mijn (recente) stamboom heb ik nooit gekend, ze stierven jong, voor ik geboren werd. Ik ben al mijn hele leven op zoek naar hun verhalen, de gebeurtenissen die hen vormden en daarmee ook mij. In een familie met veel gaten zijn er veel leegtes te vullen, veel stagnerende lijnen, veel schouderophalen, veel weetikniets. Ik ging op zoek in mijn voorraad oude foto’s en begon lino’s te snijden. Ik tekende hun gezichten, dat is niet niks, het waren vaak foto’s uit de oorlogsjaren, korrelig, vaag, en ik vulde in wat ik niet kon zien. Ik denk niet dat de portretten lijken op wie ze waren maar ik heb ze gemaakt met mezelf. Ik heb de leegtes gestopt als sokken, met mijn interpretatie, met wat ik ruim bezit: mijn verbeelding.