Veel gevaren deze zomer, heerlijk, naar het baaitje, anker uitgooien en dan overboord springen en zwemmen. Vanavond waren we ook nog even op het water, niet om te zwemmen, dat was net wat te fris, maar voor de mooie zonsondergang. Net nadat ik het roer aan W had overgedragen en mijn vaste positie op het dek had ingenomen liepen we met een klap vast. Klats, daar lag ik bijna in het water. Ik kon me nog net vastgrijpen aan de mast. Stom, we wisten dat het hier ondiep was. Maar ja, daar lagen we dan, wat nu gezongen. Ik tuurde in het water. De bodem hartstikke dichtbij natuurlijk.
‘Er moet massa overboord,’ zei W. ‘Dan stijgt de boot en komen we los.’
Hij keek me verwachtingsvol aan.
‘Ja doei,’ zei ik.
Echt geen zin om in mijn goeie jurk in de plomp te springen.
‘We gooien de hond wel eruit,’ opperde ik, ‘die zit weer in een dikke fase.’
Maar dat vond ik zelf ook wel een beetje zielig en bovendien zou het alsnog weinig zoden aan de dijk zetten, dikke fase of niet.
‘Jij hebt de langste benen,’ zei ik tegen W. ‘Je redt het denk ik net om je broek droog te houden.’
W zuchtte.
Vooruit dan maar.
Hoe dan ook. De benen waren net niet lang genoeg. Broek nat.
Maar de boot kwam los en we voeren opgelucht verder.

Via Sophie van mijn uitgeverij krijg ik altijd de laatste check over de buitenlandse vertalingen. Dat vind ik erg prettig, mijn boeken bestaan natuurlijk niet alleen maar uit tekst maar het is juist de samenhang tussen de tekst en het beeld die belangrijk is. Binnenkort verschijnt This will last forever in de engelstalige landen (UK, Amerika, Canada), dus ik kreeg de bestanden netjes toegestuurd. Ik vind de tekst op de achterflap zo mooi geworden, ik voelde me even heel erg Raynor Winn (van Het zoutpad) of Walter Murray (van Copsford) toen ik het las. De vertaling is gemaakt door Michele Hutchison, zij vertaalde ook The starling’s song al en daar ben ik erg blij mee. De vormgeving van de teksten is iets anders dan in het Nederlands, ontzettend mooi gedaan door Felicity Awdry. Zodra het boek uit is in Het Engels zal de Engelse versie in Nederland ook weer bij de betere Engelse boekhandel en bij Bol verkrijgbaar zijn, net zoals The starling’s song.

Anderhalf jaar geleden kochten we ons huidige huis. Het is op de kop af 90 jaar geleden gebouwd, in 1934, dat betekent dat er heel wat mensen voor ons hier gewoond hebben en hopelijk ook nog heel veel mensen na ons. Het is niet zomaar een huis, het is een trotse grande dame en we voelen het als een soort plicht om haar goed te verzorgen voor de periode dat wij haar onder onze hoede hebben. We zijn erg blij dat er nog veel authentieke elementen intact zijn en waar dat niet zo is brengen we het zoveel mogelijk met veel zorgvuldigheid terug in de oude staat. Toen we in een van de eerste weken hier op de vliering de oude ensuitedeuren terugvonden waren we dolblij en besloten we ze terug te gaan plaatsen. Maar goed, onze klussenlijst was lang, er moesten eerst een hoop saaie karweien gedaan worden, verduurzamingstoestanden, daken vernieuwd, de eindeloze reeks lekkages verholpen. Maar nu, nu was het dan zover. We schraapten de smerige beits van de deuren, schuurden, lieten het kapotte lood repareren, zetten de greepjes in het zuur en boenden elk ruitje tot het blonk. Verder peinsden we over hoe we de eetkamer, die nu meer een afgesloten geheel werd, wat meer persoonlijkheid konden geven. Op een ochtend werd ik wakker en wist ik het.
‘We bouwen een boekenkast!’ riep ik tegen W, die net aan zijn ochtendboterham met pindakaas zat. 
Ik wees naar de ruimte tussen de schouw en de korte muur naast de ensuitedeuren. Dat vormde een soort koof, daar zou precies een kast in passen.
Gelukkig is W altijd in voor nog een klus en een half uur later stonden we bij de bouwmarkt om de planken op maat te laten zagen. We lieten verf mengen in exact dezelfde kleur als al het houtwerk in huis en schilderden de kast en de ensuitedeuren in één moeite door.
‘Het lijkt alsof het altijd zo geweest is,’ zei W, toen we, eindelijk klaar, het resultaat bewonderden.
Dat was precies de bedoeling.

De webshop is gesloten. Ik weet nog niet wanneer ik weer open ga.

Al mijn werken zijn permanent te bezichtigen en te koop bij GALLERY UNTITLED. Daar kun je ook online bestellen. Koningsveldestraat 14, Rotterdam, geopend op vrijdag tot en met zondag.