Ik ging een kaarsje aansteken in de kapel, het was weer nodig. De kapel is geen eenvoudig wegkapelletje maar de naam van een grote bedevaartskerk hier in de stad, en de bijbehorende wijk. Het bijbehorende voorzetsel is overigens officieel op, op de kapel, nooit in.
Maar goed, dat allemaal terzijde.
Er zaten al mensen in de processiegang. Toen ik mijn kaars had aangestoken en plaatsnam in de bank zag ik dat ze een hondje bij zich hadden. Het was zo'n instagram-exemplaar, met een krullige vacht in de kleur van karamel. Ik dacht een poosje na of ik dat wel vond kunnen, je hond meenemen naar de kerk. De mensen waren niet uit deze omgeving, dat kon ik horen want ze praatten nogal luid met elkaar, tussen het vrijen door dan. Onophoudelijk plukten ze aan elkaar, kusje hier, kusje daar.
Ik ben 46 maar ik weet nog altijd niet precies wat ik geloof. Ik kom graag in deze kerk, waar God en Jezus in de hiërarchie onderdoen voor Maria. Dat vind ik wel mooi. Als ik me dan tot iemand moet wenden voor hulp dan graag tot een moeder. De devotietegeltjes die de hele gangwanden bedekken spreken haar aan als ons lieve vrouwke, dat heeft iets warms, ik kan me er wel in vinden.
Ik keek naar alle brandende kaarsjes tegen de zijmuur, de mensen stonden op en vertrokken. Het getrippel van de hondenpootjes klonk hol in de ruimte, de klap van de grote, zware poort en daarna stilte.
Ik dacht erover na, wat het is waarom ik graag in een kerk ben. Misschien is het het gevoel dat me altijd overvalt dat alles mag zijn zoals het is. De berusting die ik voel: het is goed zo. Of dat ook gold voor de kwestie hond weet ik overigens nog steeds niet. Al denk ik dat noch God, noch Jezus, noch Maria er aanstoot aan genomen heeft. Misschien denken ze wel: hè, eindelijk weer eens een hond in de kerk.

* 9 januari-28 april: VOGELVREUGD, VALKHOFMUSEUM NIJMEGEN

* 2 februari: EXPOSITIE GALLERY UNTITLED, ROTTERDAM

* 27 maart-1 april: KUNSTRAI AMSTERDAM

* 9-12 mei: ART ON PAPER AMSTERDAM

Events:

* 14 december: optreden Frictions Festival, Schunck, Heerlen

* 3 februari: boekpresentatie Boekhuis De kleine tovenaar, Roermond

* 18 februari: opening expositie Gallery Untitled, Rotterdam

Donderdag 14 december lees ik drie hoofdstukken uit mijn nog te verschijnen boek Dit gaat nooit voorbij voor bij Schunck in Heerlen. Ook neem ik drie originele lino's mee, als sneak peek. Het wordt, ook buiten mijn optreden, een vette avond met performances van goeie mensen. Alles rondom de expositie van David Bade, met als thema bedroefdheid en troost. 

Wil je meer weten over de avond, kijk dan even op de site van Schunck.

Inloop is vanaf 19.00 uur. Het programma begint om 19.30 uur en duurt tot ongeveer 22.00 uur. Entree is gratis, aanmelden is wel gewenst.

De aardige meneer van de televisiezender belde terwijl ik in de Welkoop stond, bij de afdeling hondenkoekjes. Of ze een reportage mochten komen maken van het maakproces rondom Dit gaat nooit voorbij.
'Maar het ligt pas eind januari in de winkel,' zei ik aarzelend.
Dat maakte niet uit, geen enkel probleem.
Vooruit dan maar.
Volgende week is het zover, dan komen ze langs in mijn atelier. Ik ga laten zien hoe ik de lino's maakte voor het boek en hoe ik alles afdruk. Dat is nog best ingewikkeld want het zijn allemaal meerkleurendrukken. Het voelt een beetje gek, een dik jaar lang zat ik in mijn eentje te ploeteren, het lijkt een beetje alsof ik nu weer boven water moet komen. Weer terug op de echte wereld na al die tijd verzonken in mijn fantasiebeelden.
'Ik heb niks om aan te trekken,' mopper ik tegen W.
Ik sta voor mijn kledingkast, er hangen alleen maar werkbroeken met inktvlekken in tegenwoordig.
Ik bestudeer mijn gezicht. Ineens heb ik rimpeltjes gekregen die ik nooit eerder heb gezien. En wat is mijn haar eigenlijk grijs. Mijn bril zit vol verfspetters, nooit eerder opgevallen.
'Ga lekker winkelen,' zegt W.
Bah, ik heb een hekel aan winkelen.
Maar ik doe het toch en koop een stapel nette kleren. Ik schaf zelfs een nieuwe bril aan, zo'n hippe, met een zwaar montuur, heel kunstzinnig.
Nu voel ik me wat beter. De televisiemensen kunnen komen. Niet dat het iets uitmaakt verder, voor de reportage trek ik natuurlijk gewoon mijn smerige werkschort aan. Mooi niet dat ik in mijn goeie goed ga zitten knoeien.
Maar toch.
Ik ben weer een beetje geland.

DE WEBSHOP IS OPEN TOT VRIJDAG 15 DECEMBER.

Op vrijdag 15 december ga ik voor het laatste naar de post. 

NA 15 DECEMBER IS DE WEBSHOP GESLOTEN TOT EIND JANUARI.