Het dorpje (25-08-2025)

 De afdeling oogheelkunde doet me nog het meest denken aan een dorpje. De grote wachtkamer is het marktplein en van daaruit lopen er allemaal straatjes in een bochtig labyrint om elkaar heen. De inwoners hebben één ding gemeen, alle patiënten zitten daar met wijdopengesperde pupillen. Je komt het dorp niet in zonder dat er een lading pupilvergrotende druppels in je ogen gegoten wordt. Het schept een band. Tegenover me zit mevrouw Lens (echt waar, geen grap), witte broek, fleurige bloes, ze dept haar ogen omstandig en knoopt een praatje aan, het is me toch allemaal wat hè, ja, het is me allemaal wat.
Dokter T is de burgemeester van het dorp. Ik snap wel dat ze hem burgemeester hebben gemaakt, hij heeft de vriendelijkste ogen van allemaal. Dat lijkt me een handige eigenschap voor een oogarts.
Dokter T staart lang in mijn ogen, laveert innemend tussen wat optimistische mededelingen en wat minder optimistische. Ik knipper, veeg een traan weg, ik weet niet of het van de medicatie komt of dat het een verdriettraan is.
Van iemand, het gezegende mens dat ik was, die het ziekenhuis alleen maar kende vanuit de verte, dat gebouw achter de rotonde, ben ik nu de oogpatiënt. Voorlopig blijf ik onder controle, ik ken de weg inmiddels in de straatjes, weet in welke kamers welke apparaten staan, waar welke onderzoeken plaatsvinden. Het medische personeel groet me bij mijn voornaam.
'Het was heftig hè, vorige week,' zegt dokter T. Hij strijkt over zijn witte jas, leunt een beetje naar voren.
Ik ben moedig, heb er al een heleboel eerste keren opzitten sinds de diagnose. Ik reed alweer in mijn auto (dat mag), ben weer aan het werk, ging naar een museum, wandelde bij Blankwater. Soms is het even te veel, dan wil ik dat het stopt, dat ik weer, héél eventjes maar, alles kan zien. Maar dan ebt de paniek weg en gaat het weer.
'Ja, het was heel heftig,' zeg ik.
Dokter T knikt.
Vriendelijk ogen.

(Aan de buitenkant van mijn oog is niets te zien, alleen vanbinnen, je ziet het hooguit in mijn blik. De paperclips maakte ik van twee grote ijzeren buizen.)