4. Het lied van de spreeuw: achtergronden en beweegredenen (21-01-2022)

De laatste aflevering van dit rubriekje over de totstandkoming van Het lied van de spreeuw gaat over de pauw. ‘Vergeet niet te zingen over jezelf,’ zei de pauw. ‘Alleen jij weet wie je bent.’
Heel eerlijk? Als het aan mij had geleden dan had deze prent niet in het boek gestaan. Het was een van de eerste prenten die ik maakte en, zoals dat vaak gaat bij het maken van een boek, tegen de tijd dat ik ongeveer klaar was had het voortschrijdende inzicht me ingehaald. Ik vond het niet mijn beste afbeelding en ik wilde hem graag uit het boek laten. Maar de uitgeverij was het niet met me eens en vond dat hij er wél in moest. Zoals jullie zien heeft Ploegsma de strijd gewonnen. Achteraf denk ik dat het niet zozeer voortschrijdend inzicht was dat me deed twijfelen, maar eerder een moeilijk te benoemen persoonlijke drempel. Vaag wist ik al dat de pauw voor het zelf stond, het jezelf tonen in alles wat je bent. Hoewel het hier op de sociale media mag lijken of ik dat graag en zonder terughoudendheid doe, het tegendeel is waar. Ik flaunt niet graag, ik moet er vaak juist moeite voor doen om te ontdekken wat ik wil en wie ik ben, laat staan dat ik dat eenvoudig kan laten zien. De boodschap op deze pagina is dus misschien wel de boodschap die het meest aan mezelf is gericht en die ik nog altijd met enige twijfel aanschouw. Het is nu niet dat ik er moeite mee heb dat deze prent in het boek staat. Het is een wonderlijke weg, zodra een boek uit mijn handen is, door de hele machine van redactie, lithografie en vormgeving is gegaan, gedrukt is en de wereld in is gegaan, is het losgesneden van mij als persoon. Het boek is niet meer van mij maar het is een op zichzelf staand wezen geworden, waar iedere afzonderlijke lezer zijn eigen leven aan toe kan kennen. En dit laatste is precies waarom ik zo graag boeken maak.