Afstanden (23-04-2024)

'En en en?'
Ik kijk W verwachtingsvol aan. Langzaam legt hij een boekenlegger tussen de pagina's en legt het boek op zijn nachtkastje, knipt het lampje uit.
'Ik heb nog maar een paar bladzijdes gelezen,' zegt hij.
Door de aarzeling in zijn stem, nauwelijks waarneembaar maar ik voel het, vormt zich een haarscheurtje in mijn ziel.
'Ja maar je vindt het toch wel mooi?'
'Mwah,' klinkt het in het donker.
Ik hap naar adem. De scheur wordt wat groter.
'MWÁH?'
'Ik ben gewoon nog niet zo onder de indruk.'
'Ja maar het is KARL OVE KNAUSGÅRD,' roep ik. 'Die kun je niet niet goed vinden.'
'Tja,' zegt W.
Ik draai me om en trek de deken demonstratief op. Waarom wil ik, we, de mensheid, toch altijd zo graag anderen overtuigen? Ik weet niet zo goed waarom maar ik word er kribbig van dat W mijn liefde voor Knausgård niet deelt. De afstand tussen mijn enthousiasme en zijn onverschilligheid lijkt wel een kilometer groot. Onverdraaglijk.
De volgende dag heb ik J op bezoek in mijn atelier. Ik brainstorm over een nieuw werk. Nu mijn laatstverschenen boek goed in de wereld is verankerd wordt het tijd voor iets nieuws en strijden de ideeën om voorrang. Wil ik iets groots maken of toch weer een boek of allebei? Ik ken deze fase van mijn creatieve proces, de mogelijkheden zijn eindeloos en ik laveer tussen de kunstenaar die ik misschien ooit ambieer te worden en de kunstenaar die ik op dit moment ben. Tussen effect en proces. Tussen het prille begin en het uiteindelijke resultaat. Terwijl ik de meest waanzinnige en megalomane ideeën afvuur op J voel ik de hoe een lichte paniek zijn handen om mijn nek legt. De afstand tussen wat ik wil maken en wat comfortabel voelt is immens.
Als ik het er 's avonds met W over heb denkt hij even na.
'Wat is het werkelijke probleem?' vraagt hij.
Ik vouw een ezelsoor in Aan de zandrivier, een IJslands boek dat me nog maar matig grijpt.
'Elk nieuw werk dat ik maak begint volledig betekenisloos,' zeg ik. 'En dat moet ik iedere keer opnieuw ontdekken. De betekenis komt pas gaandeweg het proces of zelfs pas nadat alles al klaar is.'
'Hm.'
'Het vergt telkens weer nederigheid om aan de slag te gaan met een betekenisloos concept.'
W knikt en slaat zijn boek open.
'Wat vind je eigenlijk zo goed aan Knausgård?' vraagt hij.
Daar hoef ik geen moment over na te denken. 
'Er is geen plot,' antwoord ik. 'Niks heeft een boodschap, geen zin heeft een lading en toch, of misschien juist wel daardoor, is alles belangrijk.'
'Goh,' zegt W lachend. 'Geen enkele betekenis dus.'
Ik leg mijn boek weg en doe het lampje uit.
'Zie je wel,' zeg ik. 'Hoe goed die Knausgård is.'