Amerika (12-07-2022)

W en ik zijn aan het opruimen. Onze oude, vergeelde caravan hebben we verkocht, bootje Sjra is overgegaan op de overbuurjongen, we scheppen de schuur leeg, reorganiseren de keuken en ik heb mijn boeken uitgezocht. De boekenverzameling was wat uit de hand gelopen, dacht ik weer dat ik klaar was, vond ik nóg een stapel ergens op een vlierinkje, in een nisje of een spleet. Ons scheve, kromme jarendertig huisje piept en kraakt onder de troep en W en ik vragen ons regelmatig af hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat we in zoveel chaos kunnen leven.
Vorige week kreeg ik een berichtje van een Amerikaanse uitgever, of de rechten van Het lied van de spreeuw beschikbaar waren voor publicatie in de US. Ik sprong een gat in de lucht, het hele Amerika is natuurlijk een mallotige natie maar als ze daar mijn werk willen uitbrengen zeg ik geen nee. Het schijnt dat er daar in de komende jaren een hoop extra kindertjes bijkomen dus die kunnen dan allemaal mooi Het lied van de spreeuw gaan lezen.
'Maar Octavie, je boek gáát al naar Amerika,' zei de afdeling foreign rights van mijn uitgever, toen ik informeerde naar de mogelijkheden.
'Aha,' zei ik.
Wist ik niet.
'En trouwens ook naar India, Australië en Nieuw Zeeland.'
'Ja nee, oké,' zei ik.
En ik beeldgoogelde even mijn uitgever in New York. Midden op Broadway staat een spiegelende wolkenkrabber, de entree is een hal als een kathedraal, de muren overdadig bepleisterd met glanzende marmerblokken. Het licht, de ruimte!
Ik keek naar de bananendozen vol boeken aan mijn voeten, de vettige keuken achter me en bedacht wat voor een heerlijkheid het moest zijn om naar New York te vliegen. Even koffie drinken op kantoor daar. Hoe schoon zou het daar zijn. Hoe netjes. Hoe geordend.