Andrii (15-05-2023)

De oudste dochter is vandaag begonnen met haar eindexamen. Het is meteen volle bak, Duits en Wiskunde B. Om haar een beetje te verwennen ga ik wat lekkere dingen halen bij de supermarkt, broodjes, de kaas waar ze van houdt, chocoladekoekjes, misschien kan ik wel een soepje maken. Terwijl ik de lopende band vollaad zie ik tot mijn geluk dat Andrii weer terug is, mijn favoriete kassamedewerker. Sinds een poos wordt een groot deel van onze supermarkt draaiende gehouden door Oekraïens personeel, ik mag ze graag, en vooral Andrii dus, die de Nederlandse cultuur razendsnel oppikt, vooral het concept Koopzegeltjes.
Andrii maakt met alle klanten graag een praatje, het valt me op hoe iedereen, zelfs de oude mensen, probleemloos overschakelt op Engels zodra zijn Nederlandse vocabulaire tekort schiet. Het is altijd een erg gezellige boel aan zijn kassa.
Toen ik vorige week met W boodschappen deed was hij er niet, op zijn plek zat een meisje dat op lijzige toon haar beklag deed tegen een collega.
'Ik hou er niet van om in de stad te werken,' mopperde ze, 'ik werk veel liever in de winkel in mijn dorp.'
De collega hing er verveeld naast en knikte instemmend.
W en ik propten de boodschappen in onze tassen, het waren er een hoop.
'Mensen in de stad zijn zo bijdehand, ik vind ze altijd enorm respectloos,' jammerde het wicht door.
Ik vroeg me af wat haar definitie van respectloos was, tot nu toe had ze ons nog geen blik waardig gekeurd, nog geen woord met ons gewisseld.
'Ja, dat heb je hier,' beaamde de collega, ze kauwde traag haar kauwgum 'Veel sjabben hè, dat moet je niet uitvlakken.'
Ik knarsetandde lichtjes. Bij het afrekenen zei ik overdreven vriendelijk gedag maar een antwoord kreeg ik niet.
Gelukkig heb ik haar daarna niet meer gezien.
Ik kijk hoe laat het is, het Duitse examen zal er nu bijna opzitten, snel pak mijn boodschappen in en houd mijn telefoon voor het pinapparaat.
Andrii glimlacht breed naar me.
'Lekker' zegt hij, wijzend naar mijn tas vol broodjes en koekjes.
'Heel lekker,' zeg ik.
Het apparaat zegt dat ik betaald heb.
'Hoie wah,' zegt Andrii in onvervalst Limburgs.
Ik lach.
'Hoie wah.'