De knappe man en zijn slonzige vrouw (12-11-2024)

W komt thuis uit zijn werk. Hij had een belangrijke meeting en dus is hij in vol ornaat, in zijn blauwe, strakgesneden kostuum, haren in de plooi, keurige schoenen, speciaal aangeschaft voor de gelegenheid. Ik daarentegen kan me niet herinneren dat ik deftige kleren heb gekocht. Ik heb een net pak voor mijn optredens en dat is dat. Feitelijk loop ik alle dagen rond in mijn werklegging. Vandaag zit die bovendien vol verfvegen en zaagsel want ik heb de hele dag aan een nieuw project gewerkt. Het schapenwollen vest dat ik draag tijdens de koudere dagen in mijn atelier houdt me uitstekend warm maar is niet bepaald elegant. Ik kocht onlangs nog een paar klotsen van werkschoenen erbij en daar ben ik erg opgetogen over. Heerlijk. Prima geschikt om mee over de grond te kruipen, buiten in de troep te zagen, te schilderen en door de modder te banjeren als ik weer op plantenjacht ben. 
Maar ja.
‘Ik zie er wel een beetje crunchy uit tegenover jou,’ stel ik vast als we naast elkaar staan.
De knappe man met zijn flodderige vrouw.
W zet een stapje opzij, alsof hij bang is dat ik afgeef. Wat niet ondenkbaar zou zijn overigens.
‘Ik kleed me even om,’ zegt hij snel.
Even later komt hij beneden in zijn kluskleren. We moeten nog een stukje verder tegelen in de keuken, vandaar. Nu zijn we equally crunchy. Dat is beter.