Gaat het wel goed met je? (13-01-2025)

'Gaat het wel goed met je?' vragen de mensen.
Jawel hoor. 
Ik zit in de schrijffase van het nieuwe boek. Maar de schrijffase is niet alleen de schrijffase bij mij, het is de fase waarin alles zo'n beetje in elkaar gepuzzeld moet worden, niet alleen de tekst maar ook het beeld.

Ik werk altijd zo: ik begin met het maken van lino's, gewoon, omdat ik daar zin in heb. Er zit nog geen gedachte achter, ik maak waar ik zelf benieuwd naar ben, of dat wat wordt, qua techniek of qua beeld. Als ik er dan een flinke stapel van heb, ga ik alles eens op de grond leggen en bekijk ik of ik daar een rode lijn in kan ontdekken. Daar moet je verder niet te veel ingewikkelds van denken: een rode lijn hoeft er niet meteen te zijn, die kun je ook zelf verzinnen. Ik ben heel goed in het construeren van rode lijnen.

Die rode lijn is nog niet scherp, eerder een vage gloed. Het is het punt in het proces waarop ik niet meer zo goed weet hoe ik beeldend verder moet. Ik stagneer een beetje. Dan weet ik: het is tijd om te gaan schrijven. In het schrijven bepaal ik de richting. De lijn wordt scherper, de contouren tekenen zich af. 

De tekst staat, zo goed als. Met het schrijven wordt helderder waar ik de al gemaakte lino's in ga passen. Maar ik zie ineens ook wat er nog ontbreekt op beeldend vlak. Ineens komt alles in een stroomversnelling, naast het schrijven maak ik schetsen van wat ik nog in beeld wil uitdrukken. Snelsnel! Haasthaast! Ik mag niks vergeten! 

Dus ja.
Het gaat wel goed met me, maar ik ben met mijn hoofd bij mijn nieuwe boek. Het wordt heel mooi, dat kan ik al wel vertellen.