Gevaren (20-08-2024)

Veel gevaren deze zomer, heerlijk, naar het baaitje, anker uitgooien en dan overboord springen en zwemmen. Vanavond waren we ook nog even op het water, niet om te zwemmen, dat was net wat te fris, maar voor de mooie zonsondergang. Net nadat ik het roer aan W had overgedragen en mijn vaste positie op het dek had ingenomen liepen we met een klap vast. Klats, daar lag ik bijna in het water. Ik kon me nog net vastgrijpen aan de mast. Stom, we wisten dat het hier ondiep was. Maar ja, daar lagen we dan, wat nu gezongen. Ik tuurde in het water. De bodem hartstikke dichtbij natuurlijk.
‘Er moet massa overboord,’ zei W. ‘Dan stijgt de boot en komen we los.’
Hij keek me verwachtingsvol aan.
‘Ja doei,’ zei ik.
Echt geen zin om in mijn goeie jurk in de plomp te springen.
‘We gooien de hond wel eruit,’ opperde ik, ‘die zit weer in een dikke fase.’
Maar dat vond ik zelf ook wel een beetje zielig en bovendien zou het alsnog weinig zoden aan de dijk zetten, dikke fase of niet.
‘Jij hebt de langste benen,’ zei ik tegen W. ‘Je redt het denk ik net om je broek droog te houden.’
W zuchtte.
Vooruit dan maar.
Hoe dan ook. De benen waren net niet lang genoeg. Broek nat.
Maar de boot kwam los en we voeren opgelucht verder.