Gladjakkers en mannenvriendschap (31-07-2021)

Als er één boek is dat je deze zomer moet lezen dan is dat Een revolverschot, van Virginie Loveling. Het boek is geschreven in 1905, met liefde gemoderniseerd door Annelies Verbeke en onlangs opnieuw uitgebracht. Het is een van de beste boeken die ik de afgelopen jaren las.
De wat tanige Marie vat een diepe verliefdheid op voor haar overbuurman, een graag geziene, aimabele man die voor iedereen een aardig woordje klaar heeft. Na lang smachten en enkele verholen aanhankelijkheden waarin hij haar het hoofd nog wat meer op hol brengt blijkt Marie niet het enige paard te zijn waarop hij heeft gewed. Ach, het is tegelijk een troost en een desillusie dat er ruim honderd jaar geleden al gladjakkers bestonden, zelfs op het pastorale Vlaamse platteland.
Een revolverschot is ongelofelijk goed geschreven, het boeit tot de laatste pagina. De verliefdheid zindert tegen het erotische aan, de argwaan spint zich langzaam maar trefzeker in de zinnen, Loveling bespeelt de emoties van de lezer zeldzaam vakkundig.
Ook een aanbeveling verdient Gesprekken met mijn tuinman, van Henri Cueco. Ik heb nooit zoveel op met het verheerlijken van het fenomeen mannenvriendschap, en toch vond ik het in dit boek heel mooi, subtiel en fijngevoelig door het verhaal geweven, de basale, bijna aardse band tussen een kunstenaar en de man die zijn moestuin verzorgt. Het boek is overigens verfilmd en nu te zien op Netflix met als titel Dialogue avec mon jardinier, ik vond het heel aangenaam om de roman en de film te vergelijken.
Een revolverschot en Gesprekken met mijn tuinman zijn boeken die je niet meteen gladgestreken en geriefelijk verwelkomen, de oud-Vlaamse zinnen kunnen je misschien doen terugdeinzen en de vorm die Cueco koos kan in het begin wat stroef aanvoelen. Maar echt, lees door en je merkt hoe mooi het Vlaams van ritme is, hoe het het gevoelsleven weerspiegelt, hoe Cueco in schijnbaar alledaagse aantekeningen een grote diepte weet te bereiken.
Lees ze allebei.