Goed (03-08-2020)

W is met de kinderen een houtoventje aan het bouwen in de tuin. Een bakhuisje waarin we pizza's, vlaaien en broden kunnen bakken. Het hele grasveld ligt al weken vol bouwmaterialen, cement en pontificaal in het midden staat de koepel die ze net hebben afgesmeerd over een skippybal bedekt met cellofaan en die nu nog minimaal twee weken moet drogen.
Het is geen gezicht.
Tussen al deze troep zat ik een poging te doen tot vakantie toen mijn telefoon ging.
'Nou,' zei de journalist vrolijk, 'en zullen we dan het interview lekker bij jou in de tuin doen?'
Echt op vakantie gaan we niet dit jaar. Ik geloof niet dat ik echt tot rust ga komen als ik in een hotelbed moet gaan liggen waar de kans bestaat dat er iemand voor me in het matras heeft liggen hoesten.
Wel gingen we kamperen in de familiewijngaard. Dat was wel bijzonder, de nacht doorbrengen op de grond die al zo lang in de familie is, waar ik zoveel herinneringen heb. Wiesje mocht voor het eerst mee in de tent, dat was een matig succes, ergens halverwege de nacht kroop er iets harigs naast me op mijn luchtbed dat me in mijn gezicht begon te likken, ik wist vrij zeker dat het W niet was.
Om half drie waren we met z'n allen wakker en kropen de tent uit, het leek niet helemaal donker, er waren heel veel sterren. Het achterste gedeelte van de wijngaard bestaat uit een flink grasveld dat aan twee kanten omzoomd wordt door mais. Plotseling spong er een grommend dier uit de dichte haag, het was een ree, die blaffen als er gevaar is, we luisterden hoe het geluid wegstierf in de richting van het bosje.
Het boek ligt sinds vrijdag in de winkel, dat is een gek gevoel. Deze periode net na verschijnen voelt geluidloos. Ik heb de afgelopen weken heel hard gewerkt en nu is er niets, het maakt me onrustig, mijn hoofd trekt, ik zoek naar manieren om het hongerende zuigen te stillen. Ik schreef Slot per ongeluk, het gebeurde gewoon, het kwam zonder dat ik er erg in had. Ik stel me voor dat het zo moet voelen als je bevalt zonder dat je wist dat je zwanger was. Nu denk ik veel na over hoe de condities waren waaronder ik blijkbaar in stille rust een boek kon laten vormen, waar ik de kracht vond om het precies zo te maken zoals ik het zelf wilde. Ik ben er nog niet uit, en misschien is het ook wel zinloos, een volgend boek vergt een nieuwe situatie, weer andere scheppingsvoorwaarden.
Dit weekend zette ik mijn nieuwe boek naast mijn debuut in mijn boekenkast. Twee boeken, dat is al bijna een oeuvre.