Groene naaldaar (01-11-2024)

Van Merlijn kreeg ik een inventarisboek met alle grassoorten. Niet te geloven, er gaat een wereld voor me open. Het boek bevat honderd grassen uit de regio Delft maar ook al ligt Blankwater dik honderdtachtig kilometer ten zuidoosten van Delft, en zal de vegetatie echt verschillen, de grassoorten zullen grotendeels overeenkomen. Ik ben als een kind zo blij, het gemak waarmee ik nu mijn gevonden grasjes kan determineren is zalig. 's Avonds lig ik nu met mijn grassenboek in bed, W moet erom grinniken, hij wist natuurlijk al wel dat ik een vakidioot ben maar in bed met mijn grassen is een heel nieuw level.

Ondertussen is in mijn atelier mijn obsessie ook tot een ongekend niveau gestegen. Ik bestelde een poos geleden een zaag voor mezelf, zo'n gevaarlijke die je niet met de hand bedient maar met een zaagtafel. Het te zagen object duw je als het ware door de zaag heen, in plaats van andersom. Mijn hoofd draait overuren, omdat zich ineens een wereld aan nieuwe mogelijkheden opent, en ook omdat mijn brein nu andersom moet werken. Ik heb een nieuwe lading hout gehaald en daarop heb ik eindeloos veel bladeren afgedrukt, die zaag ik een voor een uit. Dan schuur ik ze en lak ze af met een laag kunsthars. Inmiddels heb ik er meer dan tweehonderd gemaakt, ik leg ze allemaal uit op de vloer van mijn atelier. Het is bizar om te zien hoe de bladeren allemaal in elkaar lijken te passen, alsof het geometrische vormen zijn, samen vormen ze een golvend patroon. Het geheel doet me denken aan iets, iets uit de natuur, een verenkleed, of een vlammenzee, een waterstroom. 

Wat betekent het, het kerstbestand dat in het vooruitzicht ligt? Trui weet het niet. Enerzijds erlangt ze naar twee dagen rust, dat het monster van de oorlog twee dagen zijn muil dichthoudt, geen lawaai, dat ze kunnen slapen, dat ze even veilig zijn, dat ze naar buiten kunnen zonder zorgen. Anderzijds wrikt alles zich in haar binnenste. De oorlog zal daarna gewoon doorgaan, het is een schijnvertoning, de angst zal niet verdwijnen, Marie is nog steeds doodziek. De dokter is wel langsgeweest en heeft haar een drankje gegeven, al lijkt het nog niet te werken.