Het waarom van het schrijven 2 (04-05-2016)

Het beleven
Ik leef klein. Minuscuul soms. Ik vind de wereld groot en soms beangstigend. Haar echtheid, zo scherp en zonder nuance. Het is een beetje zoals de lente, het schelle eerste lentelicht dat de contouren genadeloos aanzet, na een winter in gefilterde grijstinten. Als kleuren geluid konden maken, dan schreeuwden ze in de lente, net zoals de wereld soms schreeuwt. Opgesloten in mijn kleine werkkamer, ragfijne vitrage voor het raam, laten de muren mijn gedachten in alle rust echoën, net zo lang tot ik ze begrijp. Soms denk ik dat ik dingen moet. Eruit, weg, iets groots en vers. Dan staar ik over het spoor naar het noorden en dan bekruipt me onrust, de verbeelding spiegelt me een avontuurlijke ziel voor, vol durf en laissez-faire, ver weg van mezelf. In de werkelijkheid is het grootste avontuur dat ik kan ondernemen het avontuur binnen in mij. De ontdekkingstocht van het kleinste onbekende stukje, het ontginnen van mijn grootste geheim; mijn zelf. Ik spin mezelf in een hoofdpersoon. De jongen van het aspergestalletje. Hij komt landerig aanlopen als hij me ziet, een jaar of twaalf, met zijn slippers schopt hij in het droge, opwolkende zand. Zijn gezicht is zongebruind, zonder te groeten loopt hij voor me langs en begint de asperges af te wegen. Ik voel, ik zie, ik denk wat hij denkt. Ik probeer te begrijpen, ik weeg de situatie, draai de woorden waarmee ik hem wil beschrijven tussen mijn duim en wijsvinger en bekijk ze van alle kanten. Ik vraag me af: wat zou ik doen? Met de koude zak asperges onder mijn arm loop ik weer naar buiten. Tegenover de weg ligt de boerderij onder de strakblauwe hemel. Het is doodstil hier aan het landweggetje, zo'n stilte die alleen bestaat als het heel warm is, de stilte waarin een merel schril kan fluiten maar je het niet hoort. De jongen rent me voorbij, een huppeltje in zijn pas, de weg over, zijn broertje staat op hem te wachten met een voetbal onder zijn arm. In mijn schrijven beleef ik, tot het diepste van mijn ziel. Misschien nog meer dan wanneer ik het in de wereld zou beleven. Ik exploreer, het leven van binnenuit, ik leer mezelf begrijpen.
Als ik mezelf begrijp, begrijp ik de wereld.