Horizon (16-09-2021)

Ik had een vreemde week. Verdriet, narigheid en fijne dingen wisselden elkaar in hoog tempo af. Het ene moment zat ik een rouwgedichtje uit te zoeken voor een veel te jong iemand, het andere moment stond de spoedkoerier op de stoep met een eerste, nog ongebonden versie van mijn prentenboek. In mijn mailbox buitelden de nieuwe opdrachtgevers over elkaar heen met mooie aanbiedingen maar miste ik dat ene mailtje waar ik, misschien tegen beter weten in, op had gehoopt en dat stak zo’n paar dagen onderhuids, als een splinter die je niet ziet maar wel bij iedere stap voelt.
Ik sneed deze prent, een lino maken helpt, weghalen wat te veel is tot er niks overblijft dan een paar lijnen die een meeuw blijken te zijn die hoopvol in de verte kijkt.