In retrospectief (07-06-2021)

Het retrospectief is een van mijn favoriete perspectieven. Het biedt de mogelijkheid om alles in het verleden puntsgewijs na te gaan en te bedenken op welke momenten je andere keuzes had kunnen maken om de toekomst anders te laten verlopen. Het geeft me een geruststellend gevoel dat ik al met een zeer geringe aanpassing de meest ongelukkige samenlopen van omstandigheden potentieel had kunnen voorkomen.
Zo had ik afgelopen vrijdagmiddag heel gemakkelijk kunnen besluiten om niet naar de haven te gaan. Ook had ik een andere broek aan kunnen trekken of had ik het aanbod van de havenmeester aan kunnen nemen voor een sleepje richting de grote plas. Dan had ik niet besloten om op die ene plek waar het heel diep is het grootzeil te laten zakken, en dan was ik niet op de rand van de boot gaan zitten om daarvan uit te rusten. Dan had ik nooit de resonerende plons gehoord van mijn telefoon die uit de broekzak van mijn korte broek viel, en dan had ik niet verschrikt omgekeken en nog net kunnen zien hoe snel zo'n iphone precies zinkt. Dan had ik dit voorval niet tegen de baggerschipper verteld die net aan kwam varen, in de hoop dat hij een poging zou doen de boel op te diepen. (Nee.) Dan had ik nooit beelden in mijn hoofd gehad van de snoeken die in het troebele Maaswater gezamelijk youtubefilmpjes keken op mijn telefoon (of het fishing channel) (of Spongebob), dan had ik bij terugkomst niet spijtig hoeven kijken naar het waterdichte tonnetje dat altijd in de punt van de boeg ligt en waarin ik mijn waardevolle spullen had kunnen opbergen.
Maar goed, hoe dan ook, het lijkt me duidelijk dat het maar echt heel weinig had gescheeld of dit was allemaal helemaal niet gebeurd. In principe valt me eigenlijk niks te verwijten.