Jaaroverzicht 2021 (28-12-2021)

We hebben het gered, 2021. En we zijn er, nu, hier, op het randje van het jaar. Dat is al heel wat. Of misschien meer: dat is eigenlijk alles dat er toe doet.

In de nacht van 6 augustus projecteerde ik het portret van De lezeres op de buitenmuur van de boekhandel in mijn stad. De daaropvolgende dagen schilderden we haar in, in de kou en regen, gelukkig had ik een schilderteam want zelf durfde ik amper op de hoogste plank van de steiger te klimmen. Maar de laatste dag scheen de zon, ik was een beetje gewend geraakt aan de hoogte en zat in mijn bloesje op de steiger, boven op het hoge dak en keek uit over de wijk, de kerk in de verte, de blauwe lucht. Mijn handen waren zwart van de verf, mijn schouder deed pijn van het schilderen. Maar hier, zo dicht bij mijn werk dat vanaf nu hoog boven de stad uit torende, zo indrukwekkend groot, ervoer ik een intens geluksgevoel. Het was vrijheid die zich over me uitstortte. En het besef: dit is alles wat ik wil.
Vaak komen gevoelens in golfbewegingen, emoties die aan komen rollen als het getij en dan weer wegebben. Maar. Soms blijken gevoelens de voorbode te zijn van een nieuwe koers, de doorbraak van een dijk, een onbekend stroomgebied dat zich openbaart. Een nieuw bewustzijn.

Er gebeurde in 2021 veel op privégebied, nare dingen zoals de lockdowns, mijn gehandicapte tante die overleed, er waren zorgen over mijn ernstig zieke schoonzusje, er was de grote zomeroverstroming. Maar ook fijne dingen: de winter die in mijn geheugen gedomineerd werd door een eindeloze vorstperiode, schaatsen met mijn dochter op het ven bij de Duitse berg, reeënsporen in de sneeuw, de slee achter ons aan. Een zomer met zeiltochtjes in ons oude, te kleine en krakkemikkige bootje Sjra, eindeloos veel wandelingen, vuurtjes in onze wei, zwemmen in de rivier even verderop.

Op werkgebied was er mijn webshop die vanaf de opening in mei een groot succes was, Het lied van de spreeuw kwam uit en werd ontzettend fijn ontvangen met fantastische recensies. De zevende druk voor Slot, de opname van drie van mijn werken in het Prentenkabinet in Leiden, het filmen van een reportage.

En ergens, ergens tussen dit alles door vond mijn leven een nieuwe vorm. De emotie die ik ervoer, zittend in op de steiger op het dak van de boekwinkel, golfde door al het oude wat ik ooit had opgebouw, sloeg een bres in al mijn dijken en nam bezit van me. 2021 was een jaar waarin ik voelde hoe het is om volledig vrij te zijn, of: zo vrij als ik me maar kan voelen. Om alle ademruimte te kunnen en durven benutten, om te maken wat ik wil. Het was het jaar waarin ik mezelf breed maakte en volzoog met geluk om wat ik kan, wat mijn talenten zijn. En waarin ik mezelf de grootst mogelijk toestemming gaf om te zijn wie ik ben.

Samen met deze doorbraak kwam er ook een nieuw besef. Mijn werkende leven en mijn persoonlijke leven zijn niet identiek, ze lopen in elkaar over, hebben veel overlap, maar ze zijn niet gelijk. Hoe vrij ik me in mijn werk ook voelde dit jaar, in mijn persoonlijke leven is er op dit vlak nog werk aan de winkel. De ketens van angst en verlangen mogen dan wel losser zitten dan ooit, afgeschud heb ik ze nog niet.

Op de valreep van dit jaar kochten we een nieuwe zeilboot. De Sjra mag door naar een nieuw gezin met kinderen die erin leren zeilen, we vonden een prachtige Randmeer waarin we eindelijk goed met z'n vieren passen. Komend voorjaar mag ze het ruime sop in, we zullen haar Marie dopen en ik verheug me op de zomer waarin we tot laat zullen varen, een zonsondergang op ons water bij het kerkje op de landtong, iets mooiers bestaat niet.

Ik wens jullie geluk in 2022, en ruimte en vrijheid, de durf om te zijn wie je bent.

Goeie Rutsch.