Jaaroverzicht 2022 (19-12-2022)

Wat een jaar was 2022. Toen ik zojuist mijn website doorbladerde om alle belangrijke gebeurtenissen op een rijtje te zetten, bleek mijn papiertje te klein. 

In juni 2022 lag ik op de vloer van mijn woonkamer, dat doe ik soms. Als ik even heel goed wil voelen waar ik bang voor ben, waar ik spanning voel, waar ik naartoe wil met mezelf en mijn leven, ga ik op mijn rug op de grond liggen. Dan doe ik mijn ogen dicht en hoop ik heel hard dat de postbode niet net voor het raam staat. We hadden net ons nieuwe huis gekocht en in plaats van juichend blij te zijn voelde ik me klein en angstig. We hadden het speciaal gekocht vanwege het grote atelier dat erbij zat, ik moest huilen bij de gedachte dat ik het nu waar moest gaan maken. Vanaf nu móest ik echte kunst gaan afleveren. 

Enkele maanden daarvoor was het jaar begonnen met een interview in NRC dat veel losmaakte, waar ik ontzettend veel reacties op kreeg. Ik praatte over Slot, mijn depressie maar vooral ook over hoe ik wakker was geworden in mijn beeldende werk, hoe ik ineens had ervaren: ik mag alles maken wat ik wil. Een ultiem gevoel van vrijheid had zich in me losgemaakt.

2022 was het jaar waarin ik exposeerde bij boekhandel Van Gennep in Rotterdam, bij Galerie Neo waarbij we voor het eerst experimenteerden met bijzondere inlijstingen, in het Literatuurmuseum en via de reizende expositie van de Illustratieambassade.

In mei won Het lied van de spreeuw het zilveren penseel, in de maand erna maand werd bekend dat ik op de longlist stond van de World Illustration Awards, de wereldwijde prijs voor bijzonder illustratietalent. In september bleek ik op de shortlist te staan met vier andere auteurs voor de Jan Wolkersprijs.

Het lied van de spreeuw wordt vertaald in Duitsland, Engeland, Amerika, India, Australië en Nieuw Zeeland, Korea en Turkije. De afgelopen weken werkte ik aan de zijlijn mee met de Engelse en Duitse vertalingen en het wordt schitterend. De vertalers Eva Schweikart en Michele Hutchison hebben fantastisch werk geleverd.

Privé ging het goed. Onze dochters zitten in 6 VWO en de brugklas, de oudste staat voor haar eindexamen en studiekeuze, ze wil graag iets in de bètahoek gaan doen. De jongste heeft het fijn, naait nog altijd regelmatig haar eigen kleren, geniet van de vrijheid die de middelbare school haar biedt. W en ik bleken in oktober en november uitstekend samen te kunnen klussen, we hebben onszelf leren stuken, verwarmingssystemen repareren, pompen installeren. Begin december zijn we verhuisd. 

Het nieuwe bewustzijn na mijn depressie, waarover ik sprak met de journalist van NRC, heb ik vastgegrepen en tot de dag van vandaag niet losgelaten. Het maakt dat ik me vrij voel in mezelf en daarmee in mijn werk, ik heb een ruimte in me ontdekt die groter is dan ik ooit had kunnen dromen. Daar sta ik mezelf alles toe, daar zit mijn beeldende zuurstof, daar mag ik onbegrensd creëren, of nog meer: onbegrensd zijn. Mijn nieuwe atelier voelt in de verste verte niet als een plek waar ik iets moet presteren, het voelt alsof de speelruimte in mijn geest een plek heeft gekregen in de werkelijkheid. Mijn atelier is de aardse belichaming van de vrijheid in mezelf. 

Toen ik, zittend aan een klein tafeltje op de Frankfurter Buchmesse ergens in oktober, in gesprek was met mijn Engelse uitgever, drong het tot me door. Dit is het. Dit is wat ik al mijn hele leven wilde, misschien niet altijd even bewust, maar hier heb ik naar gestreefd.

Dit is wie ik mijn hele leven al was. 
Ik ben geworden wie ik ben.

Ik wens jullie hele fijne feestdagen en alle goeds voor 2023. 

Goeie Rutsch.