Niet gewonnen (22-01-2018)

Ik won hem niet, de SJIEK literatuurprijs. Dat is natuurlijk jammer.
Maar de woorden uit het juryrapport waren mooi en het was een geweldige en bijzondere dag. Het begon met een voordracht gistermiddag, en staand achter de microfoon in de donkere zaal, de felle lamp op me gericht, besefte ik weer hoe moeilijk voorlezen eigenlijk is. Bij voorlezen komt het voor een groot deel aan op je lichaamstaal; hoe sta je? Wat straal je uit? Welke klank hebben je woorden?
Na het voorlezen werd ik in een andere zaal geïnterviewd. Ik vind dat leuk, interviews, en dan vooral als ze meteen goed de diepte in gaan. De gesprekleidster was vakkundig, geen standaard vragen. Ze vroeg of ze de rauwste seksscène uit Voorland voor mocht lezen, ik moest daarom lachen.
Toen ze de woorden voorlas herinnerde ik me pas weer wat ik ook alweer geschreven had, en ik zag een paar oude mensen in de zaal witjes wegtrekken.
Na afloop van de uitreiking stond ik in het cafeetje en keek naar iedereen die in een kringetje om me heen stond. Mijn liefste vrienden, mijn familie, redacteur en ex-redacteur. We proostten en ik wist: dit is mijn grootste prijs.