Ondertussen, in het atelier (14-07-2018)

Al zo lang ik me kan herinneren wil ik een boek maken waarin ik niet alleen schrijf, maar waarin ik ook illustraties maak. Een liefdevol, zacht boek zit in mijn hoofd, iets moois, iets dierbaars. Voor volwassenen, niet voor kinderen.
Maar steeds opnieuw als de gedachte eraan zich aandient, stel ik hem uit: later, dat komt nog wel. Het gevoel dat mijn beeldende werk zich nog moet ontwikkelen, het is nog niet rijp. Alsof er een soort drempel is waar het overheen getild moet worden.
Toen ik de afgelopen weken in mijn atelier zat en stapels linosnedes maakte, realiseerde ik me ineens dat die drempel er niet werkelijk is, dat ik het zelf ben die me tegenhoudt. En de les die ik van het schrijven leerde: voortschrijdend artistiek inzicht zal er altijd zijn, dat is geen reden om iets niet vast te leggen.