Pergolaatje bouwen (18-05-2025)

‘Neem nog wat tomaten mee,’ zei mijn vader.
Hij keek wanhopig naar de rijen plantjes die hij had opgekweekt, ze stonden in enorme hoeveelheden welig te tieren op de tuintafel.
‘Nóg meer?’ vroeg ik.
Thuis had ik al heel veel potten ermee gevuld en ook in de moestuin een plantage aangelegd. Maar ja. Ik kan niet tegen de gedachte dat levend goed wordt verspild en dus nam ik er nog een hoop mee, deelde ze uit aan de buren, overburen, de buren van de buren, iedereen die ik kende. En pootte er zelf ook nog wat. 
Ik vulde er ook een paar hangpotten mee. Tomatenplanten hebben de gewoonte om over te gaan hangen als je ze in de lucht houdt, dan krijg je een prachtige hangstruik waarvan je aan het einde van de zomer zo de tomaten kunt eten.
‘Weet je wat nou mooi zou zijn?’ zei ik tegen W.
‘Hm?’
‘Als we een soort pergola zouden bouwen.’
W wreef in zijn handen. Lekker. Een nieuw tuinproject. 
We togen naar de bouwmarkt, zaagden de boel, beitsten het hout in dezelfde kleur als het tuinhuis en assembleerden het geheel. Heerlijk.
Goed. Feitelijk komt het er dus op neer dat we de hele stellage alleen voor de tomatenplantjes bouwden. 
Ach ja.