Sesamstraat (04-10-2022)

'Ze probeerde je te versieren,' grijnsde ik.
'Helemaal niet,' mompelde W.
'Haar hand lag in je nek,' hield ik vol.
'Ze was de mevrouw uit Sesamstraat, in Sesamstraat wordt niet versierd,' gromde W.
'HAHA.'
We stonden op de dansvloer in Hotel Arena, onze kelen waren al schor van het schreeuwen om boven de muziek uit te komen. Ik had al duizend praatjes gemaakt, het glas champagne dat we bij binnenkomst hadden gekregen was nog steeds vol, nog geen tijd gehad om het op te drinken.
Het Oosterpark had er donker bij gelegen toen we de poort door waren gelopen. Het water van de vijver leek wel zwart en vlak voor ons stak een grote rat het pad over. Maar het hotel zag er prachtig uit, met overal flonkerende lichtjes, het leek wel kerstmis.
Ik was nog nooit op het kinderboekenbal geweest, allicht, ik had natuurlijk ook nog nooit een kinderboek gemaakt, dus ik vond het nogal wat. Bij binnenkomst waren we door een galerij van enorme doeken gelopen waarop de werken van de penseelwinnaars waren gedrukt. Gauw had ik een foto van mijn eigen werk gemaakt, levensgroot keek mijn spreeuw de ruimte in, W had me zachtjes in mijn arm geknepen.
De dansvloer liep steeds voller, ik knikte even naar W. Na meer dan 22 jaar samen is onze code geperfectioneerd, we hebben aan een blik genoeg. We liepen de zaal uit, in de luwte van de gangen kwamen we weer een beetje tot onszelf. Via de trappen in de hal ontdekten we de tweede verdieping, een omloop die uitkeek over het dansgedeelte. Nu pas vielen me de muurschilderingen op in de hoge koepel die nu vlak boven ons was, prachtig, ik nam me voor eens terug te komen en alles een keer goed te gaan bekijken bij daglicht.
Onder ons dansten de kinderboekenschrijvers, illustratoren, uitgevers in het blauwpaars van de discolampen, overal lagen slingers en gouden confetti.
'Mooi hè,' zei W.
'Heel mooi,' zei ik, en ik stootte mijn schouder even tegen hem aan.
'Maar ze probeerde je echt wel te versieren.'
'Haha.'