Trial and error (28-02-2024)

Een boek maken is voor een heel groot deel je overgeven aan de lange, hobbelige weg van trial and error. Ik kan allerlei fantastische ideeën bedenken in mijn hoofd maar de werkelijkheid is vaak weerbarstig en niet alles is praktisch zo makkelijk uitvoerbaar als ik denk. Aan de andere kant kan het soms ook andersom werken, dat er soms maar een piepkleine gedachte of ideetje nodig is om een heel groot effect voor elkaar te krijgen. Zo was ik eens op een vrijdagochtend op de uitgeverij voor een spoedklusje met de lithograaf. Ik had weinig tijd want ik moest in de middag op een kunstbeurs signeren. De spoedklus was al afgerond en ik had nog precies vijf minuten om wat noodzakelijke dingen kort te sluiten met uitgever Emile. Eén daarvan was de vraag wat we zouden doen met de schutbladen. Ik had er nog niet echt tijd voor gehad om er echt over na te denken. De veer van de gaai had ik een poosje geleden gemaakt maar ik had er nog geen bestemming voor. Maar ineens, in de snelkookpan van creatieve energie en tijdsdruk, zag ik het beeld kraakhelder voor me. Deze veer moest natuurlijk op de schutbladen. Supergroot, superindrukwekkend.
‘En dan wil ik hem helemaal opgeblazen,’ legde ik Emile uit. ‘Dat hij over de pagina heen gaat.’
Ik tekende het slordig uit op een rondslingerend blaadje.
‘Oké,’ zei Emile.
En zo was het beklonken. En vloog ik de deur uit om nog op tijd op de beurs te zijn.
Ik vind dit een van de beste pagina’s uit het boek geworden, qua concept. Zo zie je maar hoe dingen kunnen gaan.