Verhuizen (29-08-2022)

We gaan verhuizen. Niet ver, sterker nog, het nieuwe huis staat op kruipafstand. Dat is handig, we kennen de mensen uit de buurt al, ze vinden het allemaal enig, ze willen best een handje helpen met spullen sjouwen, of we de kruiwagen maar vast willen klaarzetten.
Maar zover is het nog niet. We krijgen over een maand de sleutel en tot die tijd zitten we in een soort vacuum. Zo voelt het. Ons eigen huis hebben we in de afgelopen weken verkoopklaar gemaakt en dat staat inmiddels op de verkoopsite maar we kunnen nog geen klussen doen in het nieuwe huis. Heel veel hoeft er niet te gebeuren maar toch. De vloer in de woonkamer moet wat opgelapt worden, een beetje schilderwerk, de keuken willen we graag iets anders, op de slaapkamers ligt nu een onhygiënische vloerbedekking en die moet eruit. We waren in dubio wat we voor het tapijt in de plaats wilden en bezochten een vloerenzaak maar ik vond het allemaal maar niks. 
'Ik wil eerst eens kijken wat er onder die vloerbedekking ligt, misschien is het hout wel nog helemaal goed,' zei ik tegen W, die professioneel tegen een PVC-paneeltje stond te tikken.
Hij knikte aarzelend. Ik vind al gauw iets authentiek. Hij vindt al gauw iets afgeleefde zooi.
Toen we vorige week even in het nieuwe huis rondliepen snelde ik naar boven en trok een punt vloerbedekking los. 
'W! Kijk dan! De vloer is fantastisch!' riep ik.
Originele jarendertig planken grijnsden me toe, puntgaaf. Een tikje vergrijsd maar niets dat een goede schuurbeurt en wat olie niet op zouden kunnen lossen. Fluitje van een cent! Zo gepiept!
W was het met me eens. Vergenoegd wreef ik in mijn handen. Het voelde alsof ik een belangrijke slag gewonnen had. Ik rolde de vloerbedekking netjes terug en vroeg me af of het te vroeg was om over een andere diepste wens te beginnen. Namelijk een donkergroene keuken.