Vrijheid (26-08-2021)

Mijn prentenboek heeft een beetje vertraging. Dat komt doordat er een wereldwijd papiertekort is en dat komt weer doordat iedereen tijdens de coronacrisis alles online ging bestellen, daarvoor waren dozen nodig en dus karton. Alle papierpulp die nodig was voor mijn boek zit nu, kortom, in lelijke Zalandodozen. Het is natuurlijk erg jammer maar ik voel me hierdoor wel onderdeel van een grote mondiale keten, een schakel in een wereldwijde sequentie, sterker nog: ik heb me nog nooit zo verbonden gevoeld met de actualiteit dus mij hoor je niet klagen.
Overigens heb ik überhaupt geen reden tot klagen. Zo was ik vorige week in de universiteitsbibliotheek van Leiden, daar kreeg ik een persoonlijke rondleiding van de conservator van het prentenkabinet. De drie linosneden die hij heeft aangekocht waren helaas nog niet te zien in de collectie maar dat kwam doordat ze bij de restarateur liggen. Die lijmt ze op mooie onderplaten waardoor ze goed bewaard blijven voor de eeuwigheid. Ik vond het lang een wonderlijke gedachte dat mijn werk de eeuwigheid gaat doorbrengen naast dat van Rembrandt en consorten, maar hier in het kabinet bekroop me een vreemd relativerend gevoel. De nabijheid van het werk van de oude meesters in de context van dit eeuwenoude archief maakte het in mijn hoofd minder, nu ja, goddelijk. Je kunt enorm hoogdravend doen over de kunsten, en dat zijn ze natuurlijk ook, maar als kunstenaar ben je ook gewoon heel vaak bezig met banale zaken, het uitrekenen hoe groot je vel papier moet zijn, de boel op maat snijden, bedenken hoe je iets gaat aanpakken. Plotseling drong tot me door dat we vakbroeders waren, de oude meesters moeten met dezelfde praktische kwesties hebben geworsteld als ik, zittend op een doordeweekse dag aan mijn werktafel.
Na afloop van het bezoek aan de conservator dronk ik wat in het Hortuscafé met Marika. Ze geeft les aan de Leidse universiteit en we bespraken de introductie die net begonnen was, op de heenweg had ik overal groepjes eerstejaars gezien. Ik moest denken aan mijn eigen introductie, lang geleden alweer, een jonge studente Nederlands. Ik herinner me dat ik geen idee had hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien en dat me dat een heerlijk gevoel van vrijheid gaf. En ik constateer, nu ik dit schrijf, dat ik datzelfde gevoel op dit moment in mijn leven ook heb.