Werkverdeling (04-05-2023)

'Eigenlijk komt het erop neer dat jij iets bedenkt en dat ik dat dan weet dat ik heel hard ga zweten.' 
W leunt op de lange arm van de tegelknipper, zweet op zijn voorhoofd. Het terras dat achterin onze nieuwe tuin lag was nogal gedateerd, grindtegels, groen uit geslagen en verzakt, die moesten eruit. Eerst hadden we al de drie haveloze schuurtjes die er ook nog stonden vakkundig verwijderd, nu was het dan de beurt aan de tegels zelf. Maar waar ga je heen met 150 smerige grindtegels?
'We knippen ze op en maken er een stapelmuurtje van,' had ik geopperd. Ik zag het helemaal voor me, een verhoogde border met zo'n mooie ronding, rotsplantjes en varens in de authentieke spleten, lekker diverse beplanting erin.
Dus daar staan we dan, de tegelknipper tussen ons in, W heeft net de eerste tegel tussen de messen gelegd en hijgt een beetje. Ik probeer ondertussen niet te denken aan de vlakte die nog moet en aan dat hij dat allemaal helemaal alleen moet gaan tillen. Mijn peperkoekenarmpjes trekken het in ieder geval niet.
Het duurt even voordat we de knipper doorhebben maar dan gaat het allemaal best vlot. Ik kan dan wel geen hele tegels tillen maar ik blijk een kei in het in elkaar puzzelen van de kleine stukken tot een perfecte ronde muur. Twee weken lang bouwen we ieder verloren uurtje en dan is de bak af.
'Dat was een goeie werkverdeling, toch?' zeg ik tegen W.
We hebben hem net aangeplant, het ziet er precies zo uit als ik het me had voorgesteld en ik ben erg content.
W zucht een beetje. Hij heeft brandende onderarmen en zijn rug kraakt.
'Er is alleen één kleinigheidje,' antwoordt hij.
Ik kijk hem vragend aan.
'We hebben nog zo'n 75 tegels over.'
Ik kijk naar het oude terras, ik had inderdaad al gezien dat er nog een flinke voorraad was blijven liggen. Peinzend laat ik mijn ogen door de tuin gaan. 
'Daar verzin ik wel wat op,' zeg ik.
'Ongetwijfeld,' kreunt W.