Wiebelig (08-07-2023)

Vier van de zeven vertalingen van Het lied van de spreeuw zijn inmiddels binnen. Wat een heerlijkheid! Zoals je ziet is de Franse vertaling iets anders, de schutbladen zijn naar het idee van de Franse uitgeverij ingekleurd. Ik vind dat wel bijzonder, ik vind het erg leuk om zo’n afwijkende editie te hebben. Gisteren is The starling’s song in Engeland uitgekomen, dat is altijd weer spannend.

De afgelopen weken was ik een beetje stil hier, ik was aan het schrijven aan Dit gaat nooit voorbij. Op het moment dat een boek aangekondigd wordt is het vaak nog niet helemaal af, dat is ook bij Dit gaat nooit voorbij het geval, de afgelopen tijd heb ik voornamelijk aan de teksten gewerkt. Schrijven blijft een ingewikkeld deel van mijn leven. Het is iets dat ik het liefste doe maar ook iets dat me volledig mee kan zuigen de afgrond in. Toen ik mijn tweede roman schreef ging het erg mis met me, door het schrijven maar ook door het hele proces van redactie, ik was mezelf volledig kwijt geraakt. Dat hoop ik nooit meer mee te maken.

De teksten die ik voor Dit gaat nooit voorbij schreef zijn ongeveer af en ik ben er blij mee. Het wordt een intiem boek, heel gevoelig en dicht bij mij. Dit is was ik wilde schrijven, wat ik wil meegeven. Maar onzekerheid en kracht kunnen ontzettend dicht bij elkaar liggen en dus zijn mijn gevoelens nog wat wiebelig.