N I E U W  W E R K

Dit idee speelde al heel lang in mijn hoofd, de techniek is iets anders dan hoe ik normaal werk. Het heeft me lang gekost voor ik uitgevogeld had hoe ik het moest gaan doen maar toen ik deze week eraan aan het werken was, viel ineens het kwartje. 

Het zijn allemaal planten die ik dagelijks tegenkom op mijn wandelingen, misschien zijn er mensen die het onkruid noemen maar ik vind alles prachtig. De cichorei met zijn blauwpapieren bloemen, de bloemen van de smalle weegbree die ik al van jongs af aan de koning en de koningin noem, omdat hun bladerkransje zo lijkt op een kroontje, de winde, het boerenwormkuid.

Het werk staat nu in de webshop.

Terwijl ik de selectie van de prenten voor Dit gaat nooit voorbij deze week afrondde en zojuist de teksten naar de uitgeverij stuurde, kreeg ik het mooie bericht dat uitgeverij Pushkin in Engeland de tweede druk in gang heeft gezet. Wat een feestje. 

Ondertussen is het warm in Limburg. Ik pootte dit weekend een van de walnootboompjes die zichzelf had uitgezaaid in onze tuin in een grote zinken pot. Ik wil geen tuin vol walnootbomen maar wegdoen vond ik zonde, zo kan hij gezellig op ons nieuwe terras staan, een plaatje. Door de hitte krullen al zijn bladeren al langzaam op, ach ja, volgend voorjaar zullen we er extra van gaan genieten. Ik hou van het septemberse strijklicht in de avond, als we ons vaste rondje lopen tussen de velden en de mais groen en weldoorvoed ruist in de wind. Een jonge boer op een tractor, nog een keer het gemaaide gras aan het keren, lui achterover geleund, hij steekt zijn hand op, we zwaaien terug. De buizerd op de paal, daar zit hij iedere avond, hij kijkt naar ons, heel dichtbij, we stellen ons voor dat hij ons herkent en weet: dat zijn goeie mensen.

Dit is mijn tijd van het jaar. Het langzaam in mezelf keren, buiten wordt het weer van mij, ik hou van lopen in de regen, liefst kom ik zo weinig mogelijk mensen tegen. Maar ook: de oogst. Het land dat geeft waar het een zomer aan heeft gewerkt, net als ik eigenlijk. Met het voltooien van Dit gaat nooit voorbij scharrel ik de collectie van wat ik de afgelopen maanden gemaakt heb bijeen, letters, woorden, zinnen, beelden. Een bundel vol nieuwe verhalen, uit de grond van mijn hart.

Een prachtige, lange en lovende recensie in The times voor The starling's song. Wat een droom. De hele recensie lees je HIER. 

Wat een dag was het gisteren op DBBL, De Beste Boeken Live. Ik kan alleen maar zeggen dat het echt ongelofelijk fijn was. Ik mocht voor een propvolle zaal boekhandelaren vertellen over mijn nieuwe, nog te verschijnen boek. In januari komt het uit en ik heb nog veel werk te doen maar wat ik nu al kon vertellen was wat de kern van het boek gaat worden, de grond van waaruit ik het schreef. Ik zal er hier later nog wel meer over vertellen. Gisteren zorgde het in ieder geval voor een eindeloze rij voor mijn signeertafel, niet te geloven, ik was echt helemaal verbaasd dat er zoveel mensen een handtekening wilden. Ik heb veel fijne gesprekken gevoerd, ontzettend mooi om te horen hoe Het lied van de spreeuw ervaren is in de boekhandels. Veel dank aan iedereen die ervoor gezorgd heeft dat het zo'n fijne, waardevolle dag was.

De webshop is weer geopend.

The webshop is open. If you're a visitor from outside the EU you can contact me at octaviewolters@gmail.com