Bijna is het zover, dinsdag aanstaande mag ik het omslag van mijn nieuwe boek laten zien. Dan kan ik jullie eindelijk laten zien waar ik de afgelopen anderhalf jaar zo ontzettend hard aan gewerkt heb. Het boek komt op 1 november uit.

Eindelijk mag ik vertellen waar ik de afgelopen weken zo ontzettend druk mee was: ik mag een hele grote bijzondere expositie op gaan bouwen in Italië!

De expo wordt dit jaar voor de 43e keer georganiseerd door de Stepan Zavrel Stichting en wordt geopend op 8 november. Bijna alle originele lino's uit Het lied van de spreeuw zijn er te zien, en daarnaast veel werk van andere kunstenaars.

Ik ben ontzettend trots en dankbaar voor deze kans. De organisatie vanuit de stichting is fantastisch en het samenwerken voelt als een warm bad.

Set van twee A5-schriften met de lino van de kieviet uit Dit gaat nooit voorbij.

Je bestelt de set in DE WEBSHOP. 

‘Neem nog wat tomaten mee,’ zei mijn vader.
Hij keek wanhopig naar de rijen plantjes die hij had opgekweekt, ze stonden in enorme hoeveelheden welig te tieren op de tuintafel.
‘Nóg meer?’ vroeg ik.
Thuis had ik al heel veel potten ermee gevuld en ook in de moestuin een plantage aangelegd. Maar ja. Ik kan niet tegen de gedachte dat levend goed wordt verspild en dus nam ik er nog een hoop mee, deelde ze uit aan de buren, overburen, de buren van de buren, iedereen die ik kende. En pootte er zelf ook nog wat. 
Ik vulde er ook een paar hangpotten mee. Tomatenplanten hebben de gewoonte om over te gaan hangen als je ze in de lucht houdt, dan krijg je een prachtige hangstruik waarvan je aan het einde van de zomer zo de tomaten kunt eten.
‘Weet je wat nou mooi zou zijn?’ zei ik tegen W.
‘Hm?’
‘Als we een soort pergola zouden bouwen.’
W wreef in zijn handen. Lekker. Een nieuw tuinproject. 
We togen naar de bouwmarkt, zaagden de boel, beitsten het hout in dezelfde kleur als het tuinhuis en assembleerden het geheel. Heerlijk.
Goed. Feitelijk komt het er dus op neer dat we de hele stellage alleen voor de tomatenplantjes bouwden. 
Ach ja.

Ik ging een lino maken van een vredesduif. De vredesduif is een beetje mijn thema momenteel, je vraagt je af waar het vandaan komt hè. Hoe dan ook, ik drukte hem op een mooi shirtje. Nu ben ik een vredesduif. Ik denk dat de wereld heel veel vredesduiven kan gebruiken.