Ontzettend trots en heel erg vereerd. Het lied van de spreeuw staat op de IBBY-honour list 2024. Internationale erkenning voor dit boek dat me zo dierbaar is. Zoveel dank aan IBBY Nederland en natuurlijk aan Uitgeverij Ploegsma.

Meer informatie:
De auteurs, illustratoren en vertalers die zijn voorgedragen ontvangen een officieel Honour List-diploma. Deze worden uitgereikt op het tweejaarlijkse internationale IBBY-congres, waar de Honour List wordt gepresenteerd met een tentoonstelling en een catalogus. 

Daarna reizen collecties met de geselecteerde boeken de wereld rond. Een tentoonstelling met alle boeken zal o.a. te zien zijn op de kinderboekenbeurs in Bologna en op andere boekenbeurzen wereldwijd. Ook worden de boeken opgenomen in permanente Honour List-collecties in de Internationale Jugendbibliothek in München en collecties van internationale (kinder)bibliotheken in Zwitserland, Slovenië, Japan, Rusland en de Verenigde Staten.

Aanstaande vrijdag, 3 november, ben ik vanaf ongeveer 11.00 uur aanwezig op de Affordable Art Fair in de Kromhouthal in Amsterdam. Mocht je het leuk vinden om een praatje te maken dan kan dat bij de stand van Gallery Untitled. Het lied van de spreeuw is ook te koop en als je wil signeer ik het natuurlijk.

Ik heb nog vrijkaarten beschikbaar, mail me gerust op octaviewolters@gmail.com.

Van 2 tot 5 november kun je mijn werk bekijken bij de Affordable Art Fair in Amsterdam, in de Kromhouthal. Alle werken hebben een nieuw soort inlijsting gekregen, verzorgd door meesterinlijster Martin Zwaan. Ik vind het erg mooi geworden en verheug me op de expositie.

Mocht je heel graag naar de expositie willen dan heb ik vrijkaarten beschikbaar. Je mag me een mailtje sturen: octaviewolters@gmail.com

Ik ben druk bezig om een mooie selectie te maken van alle lino's die meegaan naar de AAF, de Affordable Art Fair in Amsterdam begin november. Deze spreeuwen mogen ook mee. Het werk heet: Ik hou van alle vogels, maar van spreeuwen het meest. De gouden accenten zijn met de hand aangebracht.

Je vindt de lino in de wesbhop.

Dit weekend verhuisden we onze dochter naar haar studentenstad. Het is helemaal goed, ik gun haar een fantastische studententijd, maar toch zaten de tranen hoog toen ik haar met het afscheid knuffelde.
Het is wonderlijk hoe in zo'n nieuwe fase er altijd lijntjes lijken te zijn die een denkbeeldige cirkel rondmaken. Vorige week was ze boos op ons.
'Waarom hebben jullie me in vredesnaam zo'n quirky naam gegeven bij mijn geboorte?' mopperde ze.
Nog voor ik antwoord kon geven foeterde ze door.
Haar docent had uit de enorme lijst eerstejaars een naam gekozen waarvan hij zeker wist dat er geen tien studenten zouden opstaan.
'En toen moest ik dus voor een collegezaal van driehonderd man een formule voor het bord komen oplossen.'
'Haha,' zei ik.
Zelf kon ze er niet om lachen.
Haar nieuwe kamer is een hok, zo hoort dat natuurlijk, maar toch hebben we er met wat creativiteit een fijne plek van gemaakt. Na het klussen liepen we even een rondje door haar nieuwe wijk. De zon scheen, om de hoek bleek een prachtig park te liggen met een dierenweitje, een molen en een mariakapel. Even verderop een oude school vol ateliers, we mochten even binnenlopen. Bij thuiskomst kwam de nieuwe buurvrouw gedag zeggen en vertelde in sappig Nijmeegs over het moestuintje dat ze met de buren had aangelegd in een perkje gemeentegroen. Een steek van heimwee ging door me heen. W en ik hadden elkaar hier leren kennen, de student bedrijfskunde en de studente Nederlands, het leek zo kort geleden.
'Waarom zijn we ook alweer weggegaan uit Nijmegen?' vroeg ik W.
We wisten het allebei niet meer zo goed.
'Kom nog af en toe eens naar huis,' piepte ik met een klein stemmetje, haar nog steeds stevig vasthoudend.
'Doe ik,' zei ze.
En ze liet me los en zwaaide ons uit.

De lino Pauw in de sterrennacht staat vanaf vandaag in de webshop. Je vindt hem hier.