'En wat vonden ze van je rokje?'
De jongste, twaalf is ze, naait haar eigen kleren. Winkelen met haar is nogal een opgave, ze is zo lang en smal dat ze zelden in de reguliere confectie past. Bovendien heeft ze een grondige hekel aan standaard mode. Later wil ze natuurlijk modeontwerper worden, dat spreekt voor zich.
Vorige week vond ze een leuk rokje bij de kringloopwinkel, het was te ruim dus nam ze het in, trots fietste ze ermee naar school. Lange blote benen, afgetrapte Allstars onder wapperend blauw chiffon.
'Een paar jongens vonden het te kort.'
Ze smeet haar rugzak in een hoek, zette haar handen in haar zij.
'Goh,' zei ik.
'Ja. Ze vinden het stom als meisjes korte en strakke dingen dragen.'
De tranen stonden hoog, ze beet op haar lip.
'En wat heb jij toen gezegd?'
'Niks.'
'Vind je dat jongens iets mogen zeggen over hoe lang jouw rokje is?'
'Nee.'
'Nee, dat lijkt mij ook niet. Stel je voor dat jij commentaar gaat geven over de lengte van hun korte broek.'
Ze schoot even in de lach. Haha, het idee.
Een paar dagen later namen we haar mee naar het modemuseum in Hasselt. We gingen om haar eens de bijzondere kledingstukken van beroemde ontwerpers te laten zien maar toevallig was net de expositie Dress/Undress gaande. Die ging over de spanning tussen verhullen en onthullen, hoe dit snijvlak beïnvloed wordt door tijdgebonden normen en waarden. Wat mensen in een bepaalde periode denken over het lichaam, schoonheid, seksualiteit, fatsoen, bescheidenheid of gender krijgt vorm in de mode door het lichaam, of delen ervan, te verhullen of net in de kijker te plaatsen.
Mijn dochter genoot van de tentoongestelde kleding en zoog de audiotour in zich op.
'Eigenlijk zouden de jongens in jouw klas eens naar deze expositie moeten, daar steken ze nog wat van op,' zei ik.
We stapten het museum weer uit, de zon in, en mengden ons in de drukte van het Hasseltse weekendpubliek. Tijd voor een ijsje.
'Wat doe je morgen eigenlijk aan naar school?' vroeg ik.
Ze grinnikte.
'Mijn rokje natuurlijk.'
'Prima,' zei ik.

Ik had even vakantie maar nu staat er weer nieuw werk in de webshop! Waaronder deze. 

Het boekenbal vrijdag was heerlijk, voor het eerst in twee jaar weer ouderwets biertjes gedronken, een klein dansje gedaan, door eindeloos veel mensen om de nek gevallen, gekust en in het gezicht gespeekseld. Natuurlijk viel het souvenir van al dat geflikflooi te verwachten, de thuistest vanochtend bleek positief. Het zat er in. Dat betekent helaas het einde van de boekenweek voor mij, maar afgelopen zaterdag was ik gelukkig wel nog te gast bij boekhandel Deurenberg. Marc Charlier interviewde me over Slot en Voorland op een prachtige locatie, de opkomst was fijn en ik signeerde na afloop onder het genot van fijne gesprekken.

Vrijdag begon mijn boekenweek met een borrel bij uitgeverij Ploegsma. Emile en ik hadden stiekem snode plannen gesmeed, ik had in het geheim een linosnede gemaakt die de gasten zouden kunnen gaan afdrukken op het feest. Als een soort ervaring van het principe van de drukkunst, de basis van een uitgeverij. Ik was al vroeg op pad om wat proefdrukken te kunnen maken. Gelukkig pakte wat ik had bedacht goed uit en knoeide ik niet mijn rode pak onder, daarmee moest ik later  nog over de loper op het boekenbal. Het was een mooi feestje, ik ben bij Ploegsma binnengekomen toen c net was uitgebroken dus ik had nog maar weinig mensen ontmoet. Gelukkig voelde ik me meteen thuis en ontmoette ik fijne en lieve mensen. Op de foto Stefan, eigenaar van boekhandel Alice in wonderland in Den Haag, die helemaal happy was met zijn afdruk.
Het was een fantastisch begin van de avond

Een aantal van mijn werken is de komende twee maanden te bezichtigen (en te koop) bij boekhandel Van Gennep in Rotterdam.