'Eigenlijk komt het erop neer dat jij iets bedenkt en dat ik dat dan weet dat ik heel hard ga zweten.' 
W leunt op de lange arm van de tegelknipper, zweet op zijn voorhoofd. Het terras dat achterin onze nieuwe tuin lag was nogal gedateerd, grindtegels, groen uit geslagen en verzakt, die moesten eruit. Eerst hadden we al de drie haveloze schuurtjes die er ook nog stonden vakkundig verwijderd, nu was het dan de beurt aan de tegels zelf. Maar waar ga je heen met 150 smerige grindtegels?
'We knippen ze op en maken er een stapelmuurtje van,' had ik geopperd. Ik zag het helemaal voor me, een verhoogde border met zo'n mooie ronding, rotsplantjes en varens in de authentieke spleten, lekker diverse beplanting erin.
Dus daar staan we dan, de tegelknipper tussen ons in, W heeft net de eerste tegel tussen de messen gelegd en hijgt een beetje. Ik probeer ondertussen niet te denken aan de vlakte die nog moet en aan dat hij dat allemaal helemaal alleen moet gaan tillen. Mijn peperkoekenarmpjes trekken het in ieder geval niet.
Het duurt even voordat we de knipper doorhebben maar dan gaat het allemaal best vlot. Ik kan dan wel geen hele tegels tillen maar ik blijk een kei in het in elkaar puzzelen van de kleine stukken tot een perfecte ronde muur. Twee weken lang bouwen we ieder verloren uurtje en dan is de bak af.
'Dat was een goeie werkverdeling, toch?' zeg ik tegen W.
We hebben hem net aangeplant, het ziet er precies zo uit als ik het me had voorgesteld en ik ben erg content.
W zucht een beetje. Hij heeft brandende onderarmen en zijn rug kraakt.
'Er is alleen één kleinigheidje,' antwoordt hij.
Ik kijk hem vragend aan.
'We hebben nog zo'n 75 tegels over.'
Ik kijk naar het oude terras, ik had inderdaad al gezien dat er nog een flinke voorraad was blijven liggen. Peinzend laat ik mijn ogen door de tuin gaan. 
'Daar verzin ik wel wat op,' zeg ik.
'Ongetwijfeld,' kreunt W.

De staartmezen met goud vind je vanaf nu ook in mijn webshop. De dagen verlopen hier in vakantietoestand maar toch ook weer niet. Met een eindexamenkandidaat in huis is het aanpoten geblazen en speaking of aanpoten, W en ik beplantten gisteren dan eindelijk onze nieuwe, verhoogde border. Als je mijn stories op instagram volgt heb je mee kunnen leven met ons werk de afgelopen weken, we sloopten het terras achter in onze nieuwe tuin, knipten alle grindtegels op en maakten er een stapelmuurtje van. Het is mooi geworden en komende week komt dan eindelijk de stratenmaker om ons nieuwe terras aan te leggen. Ondertussen proberen we af en toe iets leuks te doen, ook eindexamenkandidaten moeten er soms even uit. Vorige week haalde ze haar rijbewijs (yes baby, en in 1x nog wel) en dus maken we elke dag wel een ritje naar een leuke bestemming om haar goed te laten wennen aan het verkeer. Tussen alle bedrijven door maak ik dus staartmezen met gouden ondergronden, als ik niet af en toe wat maak word ik niet de beste versie van mezelf, en dat gaat zo prima. Ik geniet ervan om iedereen lekker thuis en om me heen te hebben. Dat zal over een paar maanden heel anders zijn.

Mailtje van een klant. Ze had net de ekster met de gouden achtergrond bij me besteld, dat klopte, die was ik juist voor haar in aan het lijsten, maar ze had een vraagje. De grote zilverreiger vond ze zo mooi dat ze die er misschien wel bij wilde bestellen, maar ze dacht dat die met gouden (in plaats van gele) accenten nóg mooier bij de ekster zou passen. Wat een goed idee! Ik was net zo nieuwsgierig als zij en probeerde het meteen uit. Wat een plaatje, deze set! 

Dit weekend opende ik mijn expositie bij De Amsterdamse Boekhandel. Het was een heerlijke middag met fijne mensen en ik heb ervan genoten. Er hangen mijn originele, handgedrukte lino’s uit Het lied van de spreeuw en nog andere werken en ook mijn uilentasjes zijn te koop.
‘Die koop ik en dan knip ik de uil eruit en laat ik die inlijsten!’ riep een dame in plat Amsterdams, ze stond zich al een half uur te vergapen aan de etalage en had me al in geuren en kleuren haar levensverhaal verteld. Ze was dol op kunst maar moest rondkomen van een AOW’tje en tja, mijn werken vielen buiten haar budget.
‘Gewoon doen,’ zei ik, over die uilentasjes. ‘U kunt ook mijn boek kopen voor 17,99, dat aan stukken knippen en dan de prenten inlijsten.’
Maar nee, dat vond ze dan weer te gortig, dat kon toch niet.
Haha. Amsterdamse perikelen, zomaar, op een regenachtige zaterdagmiddag in Buitenveldert. Ik hou ervan.

De expositie is nog een maand te bekijken. Buitenveldertselaan 170 in Amsterdam.

De restplaat die overbleef nadat ik de ijsvogel had uitgezaagd stond me al twee weken aan te kijken in mijn atelier. Ik wilde zo graag nog eens een puttertje maken, dat kon best op dit stuk. Ik sloeg tussen alle expositievoorbereidingen door aan het schetsen, zo’n heerlijk tussendoorklusje. Stukje zagen, beetje gronden, steeds lekker overal tussendoor. Nu is hij af. Ik maakte de tak zo dat hij precies in een hoek van de muur past. Het is een enorm vrolijk vogeltje geworden, het kleurt onze kamer helemaal gezellig op. Voor het inschilderen gebruikte ik allemaal restjes verf die ik gedurende de afgelopen jaren verzameld heb. Zo werk ik het liefst, gewoon kijken wat komt, wat lukt, wat ik nog heb liggen, zo ontstaan de creatiefste dingen.